JORGE AMADO (1912-2001), tüm zamanların en çok satan yazarı haline geleceği ülkesi Brezilya'nın Bahia eyaletinde, babasının işlettiği kakao plantasyonunda dünyaya geldi. İlkgençliği boyunca Brezilyalı işçilerin yaşadığı sefalet ve sömürü koşullarını bizzat gözlemleme imkânı buldu. Rio de Janeiro'da hukuk öğrenimi görürken siyasi çevrelerle tanıştı. 1930'da gazeteciliğe başladı. Militan faaliyetleri gerekçesiyle 1942'ye kadar Arjantin ve Uruguay'da sürgünde yaşadı. Ajitatif erken dönem eserleri alenen yakılarak Brezilya ve Portekiz sınırları içerisinde yasaklandı. 1945'te ülkesine dönerek Brezilya Komünist Partisi (PCB) temsilcisi olarak Ulusal Kurucu Meclis'e seçildi. 1947'de partinin yasadışı ilan edilmesiyle üç yıl boyunca Fransa'da, sınırdışı edilene dek ikinci sürgün dönemini yaşadı. 1951'de Stalin Barış Ödülü'nü kazanarak Sovyetler Birliği'ne gitti ve bu noktadan sonra hayatını CIA takibatının gölgesinde sürdürdü.

Gabriel García Márquez'e olgunluk dönemi eserleriyle ilham veren Amado, 1954'te Brezilya'ya dönerek Komünist Parti'den ayrıldı ve aktif siyasi yaşamı terk ederek kendini yalnızca edebiyata adadı. Yazın hayatının ikinci evresinde ajitatif kurguların yerini Brezilya'daki zengin yerel yaşam, incelikli karakter tasvirleri ve toplumsal yaşamdaki kırılmaların bireyler özelindeki tezahürleri aldı. 1961'de Brezilya Edebiyat Akademisi'ne seçildi ve kırk yılı aşkın süre boyunca onur üyesi olarak görevini sürdürdü. Latin Amerika ülkeleri başta olmak üzere dünyanın dört bir yanında çeşitli ödüller ve fahri doktora unvanı kazandı. Kültür Bakanı André Malraux'nun teşvikiyle Fransa'da "kara liste"den çıkarılan Amado, 1994 yılında iade-i itibar niteliği taşıyan Légion d'Honneur'e (Fransa Onur Nişanı) layık görüldü.

Amado'nun kalemi elinden bırakmaksızın sürdürdüğü çalkantılı yaşamının bir izdüşümü olan zengin külliyatının erken dönem eserlerinden, Türkçeye ilk kez kazandırılan Alınteri'nin (1934) yanı sıra olgunluk dönemi eserlerinden Sonsuz Topraklar (1958) ile Gecenin Çobanları'nın (1964) ardından Gabriela, Cravo e Canela (Tarçın Kokulu Kız, 1958), Mar Morto (Ölü Deniz, 1936), Tenda dos Milagres (Mucizeler Dükkânı, 1969) ve Tereza Batista: Cansada de Guerra (Tereza Batista: Savaş Yorgunu, 1972) yayın programımızdadır.

JORGE LUIS BORGES, 1899’da Buenos Aires’te doğdu. Cenev­re’de ve İngiltere’de eğitim gördü. Bir dönem İspanya’da yaşadıktan sonra 1921’ de Arjantin’e dönerek yazarlık hayatına başladı. 1935’te Alçaklığın Evrensel Tarihi derlemesini kaleme aldı. BuenosAires’te yazarlık faaliyetlerinin dışında kütüphanecilik, İngiliz edebiyatı profesörlüğü, edebiyat cemiyeti başkanlığı gibi görevlerde bulundu. 1955’ten 1970’e kadar Arjantin Ulusal Kütüphanesi’nin yöneticiliğini yaptı. Ünü 1961’de Formentor Ödülü’nü Samuel Beckett’la paylaştıktan sonra ülke sınırlarını aşmıştı. 1980’ de prestijli Cervantes Ödülü’ne layık görüldü. 1986’da öldü. André Maurois’ya göre “uyruğu ve mizacıyla tam bir Arjantinli olsa da kendini evrensel edebiyatla yetiştirmiş” olan Borges, edebiyat, felsefe ve inanç tarihinden fikirleri ustaca sentezleyerek yarattığı özgün evrende zaman, uzay, kader ve gerçeklik gibi evrensel konuları kurguyla kurgu dışının sınırlarının yok olduğu bir üslupla kaleme almıştır.

JOSEPH ROTH, 1894’te Yahudi bir ailenin çocuğu olarak Doğu Galiçya’da doğdu. Viyana ve Lemberg’de edebiyat ve felsefe öğrenimi gördü. Birinci Dünya Savaşı’na katıldı. 1920’de Berlin’e geçerek Neue Berliner Zeitung ve Berliner-Börsen-Courier’de gazetecilik yaptı. 1923-1932 yılları arasında liberal Frankfurter Zeitung’un muhabirliğini üstlendi. Nasyonal sosyalizmin Avrupa için oluşturacağı tehlikeyi bir kehanet gibi sezinleyen ilk romanı Örümcek Ağı, bu dönemin eseridir. 1930’lu yılların başında önce Eyub adlı romanıyla, ardından da Avusturya-Macaristan İmparatorluğu’nun yükselişi ve çöküşünü anlattığı, edebiyat tarihine başyapıtı olarak geçecek Radetzky Marşı’yla uluslararası çapta ün kazandı. Joseph Roth, 1933’te Hitler’in iktidara geldiği gün Fransa’ya göçtü. Son yıllarını mali kaygılar, gelecek tasaları ve yoğun alkol tüketiminin hızlandırdığı hastalıklarla boğuşarak geçirdi. Roth, 1939’da sürgün yaşamı sürdüğü Paris’te sefalet içinde öldü.