CAHİT SITKI TARANCI, 4 Ekim 1910’da Diyarbakır’da doğdu. Ortaöğrenimini Galatasaray Lisesi’nde tamamladıktan sonra Mülkiye Mektebi’nde ve Yüksek Ticaret Okulu’nda okudu. Bir süre Sümerbank’ta memur olarak çalıştı. 1939’da Paris’e gitti. Paris Radyosu’nda Türkçe yayınlar spikerliği yaptı. II. Dünya Savaşı çıkınca yurdu döndü, askerliğini yaptı ve Ankara’da Anadolu Ajansı’nda çevirmen oldu. Geçirdiği kısmi felç sonrasında konuşma yetisini yitirdi; tedavi için götürüldüğü Viyana’da öldü (13 Ekim 1956). İlk şiirleri 1936’da Muhit ve Servet-i Fünûn dergilerinde yayımlandı. “Otuz Beş Yaş” şiiri 1946 CHP Şiir Yarışması’nda birinci oldu. Şiirlerini Ömrümde Sükût, Otuz Beş Yaş, Düşten Güzel kitaplarında topladı. Ölümünden sonra kitaplara girmeyen şiirleri, çevirileri ve ölümü üzerine yazılanlar Sonrası adıyla kitaplaştırıldı. Yine ölümünden sonra Ziya Osman Saba’ya yazdığı mektuplar (Ziya’ya Mektuplar) ve hikâyeleri (Cahit Sıtkı’nın Hikâyeciliği ve Hikâyeleri) kitap haline getirildi. Bütün şiirleri Asım Bezirci tarafından derlendi. Düzyazıları Yazılar / Makaleler/Konuşmalar/ Yanıtlar (1995) adlı kitapta bir araya getirildi.