Rize’de 11 Temmuz 1980’de doğdu. Marmara Üniversitesi İletişim Fakültesi’ni bitirdi. Gazeteciliğe Rize’de başladı. Konya ve İstanbul’da yerel gazetecilik yaptı. Radikal ve Hürriyet gazetelerinde çalıştı. Halen Sözcü gazetesinde mesleğini sürdürüyor. İnsan hakkı ihlalleri, düşünce ve ifade hürriyeti konularında haberleri yayımlanıyor. Saymaz, yirmiye yakın davada yargılandı. 2014 yılında Sınır Tanımayan Gazeteciler Örgütü’nün yılın “100 Basın Kahramanı” listesine alındı.Kitapları: Postmodern Cihad, Hanefi Yoldaş, Nefret / Malatya: Bir Milli Mutabakat Cinayeti, Oğlumu Öldürdünüz Arz Ederim, Sıfır Tolerans, Sözde Terörist, Esas Duruşta Cinayet, Ali İsmail, Fıtrat, Çay Güzeli, Türkiye’de IŞİD, Kimsesizler Cumhuriyeti, Şehvetiye Tarikatı, Balkon Sefası.

ITALO SVEVO, 1861’de İtalya’nın Trieste kentinde doğdu. 1892’de yayımlanan ilk romanı Hayat İşte, içedönük, çözümleyici yapısı ve başarısızlığa mahkûm kahramanının acılarını betimleyişi bakımından roman türüne büyük yenilikler getirmesine karşın fazla ilgi görmedi. 1898’de yayımla­nan Senilitá’nın da ilgi görmemesi üzerine yazmayı bıraktı. James Joyce’la tanışması, Sve­vo’nun yazgısını değiştirdi. Romanları Joy­ce tarafından çok beğenilince Svevo, Ze­no’nun Bilinci’ni (1923) öbür kitapları gibi kendi olanaklarıyla yayımladı. Birkaç yıl sonra Joyce, romanı tanınmış iki Fran­sız eleştirmene gönderince, Svevo bir anda üne kavuştu. Şair Eugenio Montale’nin övgü dolu eleştirilerine karşın, İtal­ya’da tanınması zaman aldı. Svevo, Ze­no’nun Bilinci’nin devamı niteliğindeki bir roman üzerinde çalışırken, 13 Eylül 1928'de bir araba kazasında öldü.

9 Ekim 1892’de Bosna-Hersek’te Travnik yakınlarındaki Dolac köyünde, orta sınıf bir ailenin oğlu olarak dünyaya geldi. Küçük yaşta babasını kaybeden Andriç, teyzesinin yanına Vişegrad’a taşındı. İlköğrenimini burada tamamladıktan sonra 1903 yılında annesinin yanına döndü. Ortaöğrenimine Saraybosna’da başlayan Andriç, ilk şiirini on dokuz yaşında yazdı. 1913’te Zagreb Üniversitesi’nden Viyana Üniversitesi’ne geçiş yaptı. 1918’te şiirlerini Ex Ponto adlı kitabında derledi. Bu eserini 1920’de Nemiri (Huzursuzluklar) izledi. Eserlerinde, 20. yüzyılın başlarındaki Bosna’dan yola çıkarak tüm insanlığın sorunlarını işledi. 1924’te Slav kültürü ve edebiyatı alanındaki öğrenimini tamamladı ve “Osmanlı Yönetimindeki Bosna-Hersek’te Kültür Yaşamı” konulu doktora tezini verdi. Birinci Dünya Savaşı yıllarında ülkesinin özgürlüğü için mücadele etti. Milliyetçi etkinliklerinden dolayı Avusturya-Macaristan yetkilileri tarafından bir süre gözaltında tutuldu. 1924 yılında Yugoslav Dışişleri Bakanlığı’nda göreve başladı. Budapeşte, Madrid, Cenevre ve Berlin’de dış görevlerde bulundu. Aynı zamanda çok üretken bir hikâye anlatıcısı olan Andriç, yüzün üstünde hikâye kaleme aldı. 1920-1930 yılları arasında hikâyelerini derlediği kitaplar yayımladı. İlk derlemesiyle Slav Royal Akademi Ödülü’ne layık görüldü. 1926’da aynı akademiye üye olarak seçildi. 1941’de Nazilerin Yugoslavya’yı işgal etmesiyle başlayan süreçte inzivaya çekildi ve İkinci Dünya Savaşı yıllarını yazarak geçirdi. Bu dönemde Drina Köprüsü, Travnik Günlüğü ve Hanımefendi’yi yazdı. Savaştan sonra Nove pripovetke (Yeni Hikâyeler, 1948) ve Lanetli Avlu (1954) adlı kitapları yayımladı. Sırp yazar, Bosna’nın tarihini anlattığı romanı Drina Köprüsü ile uluslararası üne kavuştu ve Avrupa edebiyatının tanınmış yazarlarından biri haline geldi. 1949 yılında Yugoslavya Federal Meclisi’ne Bosna temsilcisi olarak seçildi ve Yugoslav Yazarlar Birliği’nin başkanlığını yürüttü. 1961’de Nobel Edebiyat Ödülü’nü kazandı ve bu ödül edebiyat dünyasında özel olarak Drina Köprüsü’ne verilmiş gibi kabul edildi. Aynı yıl Yugoslavya’da her sene verilen Hayat Boyu Başarı Ödülü’ne layık görüldü. 1975’te Sırbistan’ın başkenti Belgrad’da hayatını kaybetti. Ömer Paşa ve Znakovi pored puta (Yol Kenarındaki İşaretler) ölümünden sonra yayımlandı. Sanat ve edebiyat üzerine birçok deneme de kaleme alan Andriç’in eserleri elliden fazla dile çevrildi.