Birazoku

Kendinizi müziğin ritmine bırakın!

Cary Fagan ve Zoe Si’nin yarattığı “Yalnız Kurt ile Vızvız”, besteli, güfteli ve de bol alkışlı yepyeni serüvenleri Müzik Macerası ile bu kez sahnelerin tozunu attırmaya geliyor!

Tesadüfen arkadaş olan iki farklı çocuğu, hayal güçlerini ve yaratıcılıklarını konuşturacakları müzikal bir yolculukta buluşturan bu neşeli kitap, yeteneklerini keşfetme sürecindeki küçüklere ilham veriyor.

Dostluğun, dayanışmanın ve takım çalışmasının önemine vurgu yapan içten öyküsünün satır aralarında yeniden kullanım ve geri dönüşüm gibi konulara dair duyarlılık da kazandıran yazar, “Yalnız Kurt ile Vızvız”ın serüvenlerini okuyan tüm çocukları kendi dönüştürme oyunlarını tasarlamaya davet ediyor.

Denizler altında fersah fersah uzaklara gidip heyecan dolu bir maceraya balıklama dalsalar da, Yalnız Kurt ile Vızvız, öyle sanıldığı gibi arkadaş değildir. Yani, en azından Renata’ya göre. Üstüne üstlük Kurt Kardeşin yetenek gösterisine katılmaya da hiç ama hiç niyeti yoktur. Ta ki tuhaf bir şekilde Vızvız tarafından ikna edilip kendini ışıkların altında bulana kadar…

Zoraki dostlarımız; şöyle afili bir grup kursalar, yüzlerce seyircinin kulağının pasını attırsalar, hatta üzerine bir de hayranlarının yoğun ilgisinden kaçarken havalı bir helikopter turu atsalar, fena mı olur? O hâlde sahne, Yaldız Pırt ile Tuzbuz (aman pardon!) Yalnız Kurt ile Vızvız’ın!

Arkadaşlık kavramına karşı önyargıları bulunan yalnız bir çocuğu, içi içine sığmayan bir başka çocukla yakınlaştırarak olağanüstü bir değişim ve kendini tanıma hikâyesine imza atan “Yalnız Kurt ile Vızvız”ın maceralarını çocuklar çok sevecek!

“Vahşi bir macera… Renata ve Livingston’un garip dostluğu, hayattaki yeni deneyimlerin önemini ve ‘konfor alanı’ndan çıkmanın faydalarını anlatmaya devam ediyor…”
Booklist

1
Uyuyan Kurt

“Bence çok güzel olacak,” dedi Renata’nın annesi. “Bence de,” dedi babası. “Okulun yetenek gösterisi, gerçek bir gelenek. Orada sahne almak kabuğundan çıkmanı sağlar.” “Ben kabuğumdan memnunum,” dedi Renata. “Üstelik hiçbir şey yapmayı bilmiyorum ve gösteri bu akşam.”

Cumartesi, sabah saatleriydi. Renata, namıdiğer Yalnız Kurt, mutfak masasına oturmuş, helikopterler hakkında bir kitap okuyordu. Helikopterleri çok ilginç buluyordu. İki pervaneleri vardı helikopterlerin: Tepedeki, havalanmasını sağlıyordu, kuyruğundaki ise kendi etrafında daireler çizmesini önlüyordu.

“Doğru,” dedi annesi. “Hiçbir şey yapmıyorsun ama yapmalısın. O yüzden, bu sabah okuldaki dans dersine gitmeni istiyoruz. Belki hoşuna gider. Sonra da belki yetenek gösterisine dans ekibiyle katılırsın.” “İstemem, teşekkürler,” dedi Yalnız Kurt ve sayfayı çevirdi.

Babası, “Bir kez denesen ne olur?” dedi yakarırcasına. “Hiçbir ek ders almıyorsun. Şan, çömlek, karate, drama ve çocuk yogası derslerine devam etmedin.” Yalnız Kurt başını kaldırdı. “Sanırım buna ‘örüntü’ deniyor babacığım. Ve bu örüntüye göre ben, ek ders almayı sevmiyorum.” “Amma kötü bir örüntü,” dedi annesi. “Dışarıda olup biten bir dolu şeyi kaçırıyorsun. Ve sana karşı, gereğinden fazla anlayışlı davranıyoruz. Bu sabah dans dersine gideceksin, işte o kadar. Tartışma bitmiştir.”

Yalnız Kurt, okulun jimnastik salonunun duvarına sırtını dayamış, duruyordu. Beden eğitimi öğretmeni Bayan Stak aynı zamanda dans öğretmenliği de yapıyordu. Tüm öğrencilere ısınmalarını söyledi; kızlarla oğlanlar da kollarını kaldırıp havada sallamaya, kollarıyla halkalar çizmeye, yerde sıçramaya başladı. Oğlanlar jimnastik şortu giymişti. Kızlarsa streç dans giysileri içindeydi. Bazılarının fırfırlı tütüleri de vardı ve çoğu pembeydi. Renata pembeden nefret ederdi. Onun üzerinde, her zamanki kıyafeti vardı: beyaz bir tişört, bahçıvan tulumu ve spor ayakkabı. Bayan Stak ellerini çırptı. “Pekâlâ, beni dinleyin! Yetenek gösterisinden önceki son provamızı yapıyoruz. Fakat, daha önce derse gelmediyseniz bile ekipte yer alabilirsiniz. Adımlar son derece kolay.” Tam o sırada jimnastik salonunun kapısı ardına kadar açıldı ve içeri bir oğlan yuvarlandı. Sonra oğlan ayağa kalktı ve gülümsedi.

Ah, olamaz, diye düşündü Yalnız Kurt, Livingston Flott bu! Livingston, Yalnız Kurt’un kapı komşusuydu. Kızın gerçek ismi Renata Wolfman olduğu hâlde Livingston ona “Kurt Kardeş” derdi. Ve onun da kendisine “Vızvız” demesini isterdi. Vızvız tam bir baş ağrısıydı. Her zaman, oynamak için eve gelmek istiyordu. Yalnız Kurt’un diğer çocuklarla oynamak istememesini de anlamıyordu. Yalnız Kurt yalnız kalmayı severdi ve arkadaş istemezdi. Üstelik ona göre oyun oynamak, bebeklerin yapacağı şeydi. Yetişkinlerin ilgilendiği şeylere ilgi duyardı Yalnız Kurt. Bilim gibi. Evet, Vızvız’ın bir keresinde evlerine geldiği, birlikte denizaltıcılık oynadıkları ve sonrasında da tuhaf şeyler olduğu doğruydu. Fakat o zamandan bu yana, onu kendinden uzak tutmayı başarmıştı.

“Günaydın Bayan Stak,” dedi Vızvız. “Geç kaldığım için özür dilerim. Bugün saçlarınız gerçekten çok hoş. Kaçırdığım bir şey oldu mu?” “Sorun değil. Provadan önceki son ısınma egzersizine başlamak üzereyiz. Beni dinleyin bakalım! Her birinizin, olmak istediğiniz bir hayvanı hayal etmenizi istiyorum. El çırptığımda, seçtiğiniz hayvanmışsınız gibi yaparak salonda bir tur atacaksınız. Tamam… Herkes bir hayvan tuttu mu?” “Tuttum! Ben tuttum!” diye bağırdı Vızvız. Tüm diğer çocuklar da kafa salladı. Bayan Stak el çırptı. Kızlardan biri emeklemeye başladı ve bir kedi gibi gerindi.

…