Akıl yürütme sanatı, uzun ve sabırlı çalışmalar sonucunda elde edilir. Yetenekli bir akıl yürütücü beynini boş bir oda gibi kullanır, gereksiz bilgileri eler ve odaya sadece işine yarayanları yerleştirir. Dönüp baktığında gördüğü şey ise, ona doğru sonucu veren, dâhice çizilmiş bir tablodur. Sherlock Holmes Unutulmaz dedektif Sherlock Holmesun keskin zekâsını kullanarak çözdüğü, birbirinden ilginç ve esrarengiz 12 hikâyenin anlatıldığı serinin son kitabı Aklın Şüphesi Suçun Gerçeğidir, suç dünyasına bambaşka bir açıdan bakmanızı sağlayacak. Sadece ülkemizde değil, bütün dünyada yıllardır güncelliğini koruyan ve büyük ilgiyle okunan, toplam 56 hikâye ve 5 kitaptan oluşan bu seri, hayali kahraman Sherlock Holmesa duyulan hayranlığı kat ve kat arttırmaya devam ediyor Bakış açını değiştirdiğinde, başta sana saçma görünen şeyler bile seni gerçeğe götürecek birer ipucu olabilir. Sherlock Holmes
İÇİNDEKİLER
ŞANSLI MÜŞTERİ
BEYAZ ASKER
MAZARİN TAŞI
ÜÇGEN ÇATILAR
SUSSEX VAMPİRİ
ÜÇ GARRIDEB
THOR KÖPRÜSÜ
SÜRÜNEN ADAM
ASLAN YELESİ
PEÇELİ KİRACI
SHOSCOMBE PRENSİ
EMEKLİ BOYACI
ÖNSÖZ
Bana öyle geliyor ki, Bay Sherlock Holmes, zamanını çoktan doldurmuş olmasına rağmen ateşli hayranlarının isteği üzerine tekrar tekrar sahneye çıkan popüler tenorlara benzemeye başladı. Ama artık bunun sona ermesi gerekiyor; gerçek ya da hayali, ne derseniz deyin, ait olduğu dünyada etten kemikten ölümlülerin yolundan yürümesinin zamanı geldi. İnsan, hayal ürünü çocukların gittiği bir cennet olduğunu düşünmeden edemiyor; sanki orada Fielding’in şövalyeleri Richardson’ın leydileriyle koklaşmaya devam ediyor. Bir bakıyorsunuz, Scott’un kahramanlan hâlâ at sırtında, doludizgin aşıyorlar yolları, tepeleri; sonra Dickens’ın sevimli kahramanlan çıkıveriyor karşınıza, sergiledikleri türlü hünerlerini yüzünüzde bir tebessümle seyrediyorsunuz; Thackeray’in dünyalılarıysa gözlerden ırak uğraşlarını sürdürüyorlar. İşte bu cennetin bir köşesinde, belki Sherlock ve sevgili Watson’ı da kendilerine bir yer bulurlar ve onların bıraktıkları sahneye daha kurnaz bir dedektif, ondan daha az kurnaz bir dostuyla birlikte yerleşir.
Kendisinin kariyeri -bu her ne kadar abartmaya müsait olsa da- epeyce uzun sürdü. Yanıma gelip, çocukluklarının Holmes’la geçtiğini söyleyen, bir ayağı çukurda zavallı beyefendileri gördükçe, benden bekledikleri cevabı verip vermemekte kararsız kalıyorum. Açıkçası insan özel tarihine bu şekilde yaklaşılmasından pek hoşlanmıyor. Hepinizin bildiği gibi, Holmes ilk kez 1887’de ve 1889’da yayınlanan iki uzun hikâyeyle, yani Kızıl Dosya ve Dörtlerin İmzası ile ortaya çıktı. Kısa hikâyelerden oluşan uzun dönemin ilk yapıtı olan Bohemya’da Skandal’m The Strand dergisinde ilk yayınlanışı ise 1891 ’e rastlıyor. Halk hoşnut kalıp daha fazlasını isteyince, o tarihten itibaren, ki bu 39 yıl önce demek, yayınlanan 56 hikâyelik külliyatın büyük kısmı şimdiye kadar dört kitapta toplandı. Geriye kalan 12 hikâyeyi de burada bulabilirsiniz. Holmes maceralarına Victoria döneminin sonlarında başladı, pek kısa süren Edward döneminde devam etti ve kendi küçük dünyasını yaşadığımız bu hummalı günlerde bile ayakta tutmayı başardı. Dolayısıyla onu gençliklerinde okumaya başlayanlar, çocuklarının büyüyüp aynı maceraları aynı dergide takip ettiklerine şahit oldu. Bu, İngiliz halkının sabrının ve sadakatinin çarpıcı bir göstergesidir.
Henüz ikinci kitabın sonunda Holmes defterini kapatmaya karar vermiştim; zira o zamanlar enerjimi tek bir kanala aktarmamak gerektiğini düşünüyordum. Bu soluk tenli, uzun boylu adam haksız yere hayal gücümün önemli bir kısmını harcıyordu. Gerekeni yaptım da; ama neyse ki hiçbir müfettiş, beyefendinin kalıntılarına ulaşamadığı için, aradan uzun bir süre geçmesine rağmen insanların beklentilerine cevap verip yaptığım şeyin nedenlerini açıklayabilmem hiç de zor olmadı. Bundan hiç pişmanlık duymadım çünkü bu hafif hikâyelerin; beni tarih, şiir, tarihi roman, psişik araştırmalar ve tiyatro gibi farklı edebiyat dallarından alıkoyduğunu asla düşünmedim. Hatta kimileri, daha ciddi edebi çalışmalarımın tanınmasına biraz engel olduğunu söylese de, ben, Holmes olmasaydı daha fazlasını yapamayacağımı çok iyi biliyorum.
Evet sevgili okur, Sherlock Holmes’a veda etmenin zamanı geldi artık. Geçmişte gösterdiğin sadakat için sana teşekkür ederim, umarım hayatın endişelerinden kaçarak, sadece edebiyatın büyülü krallıklarında bulabileceğin o heyecan verici düşlere geri dönmende biraz olsun katkım olmuştur.
ARTHUR CONAN DOYLE
“Artık kimseye zararı olmaz,” dedi Bay Sherlock Holmes. Okuyacağınız bu hikâyeyi anlatmama izin vermesi için bunca yıldır ısrar ediyordum ve ilk kez olumlu cevap alıyordum. Sonunda, bir bakıma dostumun kariyerinin en büyük anlarından biri olan bu vakayı anlatma iznini koparmıştım.
Holmes ve ben Türk hamamına dayanamazdık. Kurutma odasının o hoş, dumanlı atmosferinde dostumun daha konuşkan ve cana yakın olduğunu görmek beni her zaman şaşırtırdı. Northumberland Caddesi’ndeki binanın üst katında, yan yana iki yatağın bulunduğu gözden ırak bir köşe vardır; işte hikâyemizin başladığı 3 Eylül 1902 günü Holmes’la ben o yataklarda yatıyorduk. Canını sıkan bir şey olup olmadığını sorduğumda, cevap olarak, vücudunu saran örtülerin altından uzun, ince ve sinirli kolunu kurtararak arkasında asılı duran ceketinin cebinden bir zarf çıkardı.
“Pimpirikli, kendini beğenmiş bir sersemin işi de olabilir; pekâlâ bir ölüm kalım meselesi de,” dedi mektubu bana doğru uzatırken. “Bu mesajdan çıkarabileceğim başka da bir şey yok.”
Mektup Carlton Kulübü’nden geliyordu ve üstünde önceki gecenin tarihi vardı. Şöyle yazıyordu:
Sir James Damery; Bay Sherlock Holmes’a saygılarını sunarak yarın saat 4.30’da kendisine uğrayacağını bildirmektedir. Sir James, Bay Holmes’a danışmak istediği meselenin son derece hassas ve önemli olduğunu vurgulamak istemektedir. Dolayısıyla Bay Holmes ’un görüşmeyi kabul edeceğini ummakta ve Carlton Kulübü ’ne telefon ederek bunu onaylamasını beklemektedir
“Kabul ettiğimi söylememe gerek yok herhalde, Watson,” dedi Holmes, mektubu geri alırken. “Bu Damery denen adam hakkında bir şey biliyor musun?”
“Cemiyet içinde ismini duymayan yoktur.”
“O zaman ben sana daha fazlasını anlatayım. Kendisi gazetelerden uzak tutulması gereken hassas meseleleri halletmesiyle ünlüdür. Hammerford Will vakasında Sir George Lewis’le yaptığı pazarlığı hatırlarsın. Özellikle diplomasiye karşı doğal bir yeteneği olan, aklı başında bir adamdır. Umarım bu sahte bir ipucu değildir ve yardımımıza gerçekten ihtiyacı vardır.”
“Yardımımıza mı?”
“Tabii sence de bir sakıncası yoksa Watson.”
“Onur duyarım.”
“O halde randevu saatini biliyorsun, 4.30. O zamana kadar bu mesele üzerinde daha fazla kafa yormaya gerek yok.”
O sıralar Queen Anne Sokağı’ndaki kendi dairemde kalsam da, vaktinden önce Baker Sokağı’ndaki odaya varmıştım. Saat tam 4.30’da Albay Sir James Damery de gelmişti. Kendisini tarif etmeye pek gerek yok; çoğunuz bu iriyan bedeni, samimi karakteri, geniş, traşlı yüzü ve hepsinden önemlisi o hoş, yumuşak sesi hatırlarsınız. Gri, İrlandalı gözlerinden dürüstlük okunur, kıpır kıpır, gülümseyen dudaklarından keyif akardı. Parlak silindir şapkasına, koyu renkli frakına, siyah saten kravatındaki mor broştan tutun pırıl pırıl ayakkabılarının eflatun rengi tozluklarına kadar giyime gösterdiği özeni fark etmemek imkânsızdı. Bu iriyan, otoriter aristokrat içeri girdiğinde adeta bütün odayı kaplamıştı.
“Dr. Watson’ı da göreceğime emindim zaten,” dedi nazikçe eğilerek. “Kendisinin katkılarına çok ihtiyaç duyabiliriz, Bay Holmes, çünkü bu meselede karşı karşıya olduğumuz adam hem şiddetten çekinmeyen hem de hiçbir şeyden gözünü sakınmayan biri. Avrupa’da onun kadar tehlikeli biri daha olmadığını söyleyebilirim.”
“Bu övgüleri hak eden başka rakiplerim de oldu,” dedi Holmes gülümseyerek. “Siz içmiyor musunuz? Pipomu yakmamda sakınca yoktur umarım. Adamınız müteveffa Profesör Moriarty’den ya da hâlâ hayatta olan Albay Sebastian Moran’dan daha tehlikeliyse kendisiyle tanışmaya değer demektir. İsmini sorabilir miyim?”
“Baron Gruner’i duydunuz mu?”
“Şu AvusturyalI katilden mi söz ediyorsunuz?”
Albay Damery keçi derisi eldivenli ellerini havaya savurarak kahkaha attı. “Üstünüze tanımam Bay Holmes! Harika! Demek kendisinin katil olduğunu siz de tespit ettiniz.” “Kıtalararası suçlan takip etmek benim işim. Prag’da olanları okuyup da adamın suçlu olduğuna şüphe duymak mümkün mü? Tamamen kanundaki bir boşluk ve tanığın esrarengiz ölümü sayesinde kurtulmuştur! Splugen Geçidi’nde ‘kaza’ dedikleri o olay yaşandığı sırada karusını öldürdüğüne eminim. Ayrıca İngiltere’ye geldiğini de biliyordum. Er ya da geç benimle işi olacağını hissediyordum. Söyleyin, Baron Gruner bu sefer neyin peşinde? O eski trajedi yeniden su yüzüne çıkmamıştır herhalde.”
“Hayır, bu seferki daha da ciddi. Suçun intikamını almak önemlidir, ama bunu engellemek daha da önemli. Korkunç bir olayın, vahşi bir cinayetin gözlerinizin önünde hazırlandığını görmek, olayın sonuçlarını kavramak ama engellemek için elinizden bir şey gelmemesi ne kadar kötüdür, bilirsiniz Bay Holmes. Bir insan daha üzücü bir gerçekle yüz yüze olabilir mi?”
“Haklı olabilirsiniz.” ;
“O halde çıkarlarını korumakla yükümlü olduğum müşterimin durumunu daha iyi anlıyorsunuz.”
“Sizin aracı olduğunuzu bilmiyordum. Müşteriniz kim?”
“Bay Holmes, lütfen bunun cevabını istemeyin benden. Şerefli isminin bu meseleye karışmaması gerekiyor. Kendisinin beklentileri son derece soylu ve kahramanca, ancak tanınmak istemiyor. Ücretinizin fazlasıyla ödeneceğine ve engellenmeyeceğimize emin olabilirsiniz. Bu durumda müşterinizin gerçek ismi önemini yitiriyor olmalı.”
“Üzgünüm,” dedi Holmes. “Vakaların sadece bir ucunun esrarlı olmasına alışkınım ama her iki ucun da bilinmez olması rahatsız edici. Sir James, korkarım bu işe girmek istemiyorum.”
Konuğumuz hayal kırıklığına uğramıştı. Geniş, hassas yüzünde duygu ve endişe okunuyordu.
“Bu kararınızın doğuracağı sonuçların farkında değilsiniz Bay Holmes,” dedi. “Beni çok ciddi bir çelişkide bırakıyorsunuz. Eminim size bütün gerçekleri anlatabilseydim bu meseleye el atmaktan gurur duyardınız, ama verdiğim bir söz beni bundan alıkoyuyor. En azından anlatabileceğim kadarını anlatmakla başlasam nasıl olur?”
“Söz vermediğimi unutmadığınız sürece sakıncası yok.” “Anlaşıldı. Öncelikle, herhalde General de Merville’i duymuşsunuzdur. ”
“Hayber’deki De Merville mi? Evet, duymuşluğum var.” “Generalin bir kızı vardır: Violet de Merville. Kendisi genç, zengin, güzel, başarılı; kısacası her açıdan harika bir kadındır. İşte bizim de bir iblisin elinden kurtarmaya çalıştığımız kişi bu kız; bu güzel, masum kız.”
“Baron Gruner’in pençesine mi düşmüş?”
“Bir kadın söz konusu olduğunda aşkın pençesi kadar güçlü bir tutsaklık yoktur. Siz de duymuşsunuzdur; adam son derece yakışıklı, büyüleyici bir sesi var, bir kadın için çok şey ifade eden romantik ve gizemli bir havaya da sahip. Bütün karşı cinsin ayaklarına kapandığı ve bundan yararlanmaktan çekinmeyen biri.”
“Peki nasıl olmuş da böyle bir adam, Bayan Violet de Merville’in konumundaki bir hanımefendiyle tanışabilmiş?” “Akdeniz’de bir yat gezisinde tanışmışlar. Pasaportlarını şirket ayarlamış. Tabii baronun gerçek karakterini kimse anlayamamış. O alçak, hanımefendiye öyle bir yapışmış ki, sonunda kalbini fethetmeyi başarmış. Hanımefendinin onu sadece sevdiğini söylemek yetersiz. Ona adeta tapıyor, aklından bir türlü çıkaramıyor. Onun dışında kimseyi gördüğü yok. Onun aleyhinde sarf edilen hiçbir söze kulak asmıyor. Kızcağızı bu çılgınlığından kurtarmak için her türlü çareye başvurulmuş, ama nafile. Kısacası, önümüzdeki ay evlenmeyi kararlaştırmışlar. Hanımefendi reşit olduğu ve demir gibi bir iradeye sahip olduğu için bunu engellemek imkânsız gibi görünüyor.”
“Peki, Avusturya’daki olaylardan haberi var mı?” “Kurnaz şeytan, geçmişinin bütün tatsız skandallarını anlatmış ama hepsinde kendini masum bir melek gibi göstermiş. Hanımefendi hikâyelerin sadece onun anlattığı şekline inanıyor, gerçeği duymak bile istemiyor.”
“Vay canına! Ama az önce müşterinizin ismini, farkında olmadan ağzınızdan kaçırmadınız mı? Demek General de Merville’miş.”
Konuğumuz sandalyesinde huzursuzca kıpırdandı. “Haklı olduğunuzu söylesem sizi aldatmış olurdum Bay Holmes ve bu hiç doğru olmazdı. Evet, De Merville çok acı çekiyor. O güçlü asker bu olay yüzünden hayata küstü. Savaş meydanlarında dimdik ayakta kalmasını sağlayan cesaretini kaybetti ve bu AvusturyalI gibi güçlü bir alçağa kafa tutamayacak kadar zayıf ve ürkek, yaşlı bir adam olup çıktı. Ama eski bir dostum olan asıl müşterimin generalle yıllar öncesine dayanan bir samimiyeti vardır ve bu genç kadını, çocukluğumdan beri öz kızı gibi sevmektedir. Bir an önce bir şeyler yapılmazsa bu trajediye engel olunamayacağını gayet açıkça görüyor. Bu konuda Scotland Yard’ın yapabileceği bir şey yok. Size danışmamı tavsiye eden de kendisi oldu, ama daha önce de söylediğim gibi isminin meseleye karışmaması koşuluyla. Bakın Bay Holmes, benden yola çıkarak müşterimin kimliğini ortaya çıkarabilecek güçte olduğunuza hiç kuşkum yok, ancak bundan kaçınmanızı istemek zorundayım çünkü bu bir onur meselesi.”
Holmes muzipçe gülümsedi.
“Sanırım bu konuda size söz verebilirim,” dedi. “Ayrıca bu meselenin ilgimi çektiğini ve çalışmalara başlamaya hazır olduğumu da eklemeliyim. Peki sizinle nasıl temasa geçeceğiz?” “Carlton Kulübü bana ulaşır. Ama acil bir durum olursa özel bir telefondan da ulaşabilirsiniz bana.”
Holmes numarayı not aldı. Defteri kucağında, hâlâ gülümser halde oturuyordu.
“Baronun şu anki adresini de alayım lütfen.”
“Vernon Köşkü, Kingston. Büyük bir evdir. Bazı şaibeli işlerde şansı yaver gitmiş ve zengin olmuş. Bu yüzden çok daha tehlikeli bir şahsiyet olduğunu söyleyebiliriz.”
“Şu anda evde mi?”
“Evet.”
“Verebileceğiniz başka bilgiler de var mı?”
“Pahalı zevkleri var. Atlara bayılır. Bir süre Hurlingham’da polo oynamış ama bu Prag meselesi ortaya çıkınca oradan ayrılmak zorunda kalmış. Kitap ve resim koleksiyonu da yapar. Doğasında sanatçı bir yönü var. Sanırım Çin porselenleri konusunda uzman kabul ediliyor; konuyla ilgili bir kitabı bile var.”
“Karmaşık bir zihin,” dedi Holmes. “Bütün büyük suçlularda vardır bu. Eski dostum Charlie Peace keman virtüözüydü. Wainwright da ressam olarak hiç fena sayılmazdı. Bunun gibi çok örnek var. Pekâlâ Sir James, Baron Gruner’le ilgileneceğimi müşterinize bildirebilirsiniz. Şimdilik başka bir şey söyleyemem. Benim de kendimce bazı bilgi kaynaklarım var; umarım meseleyi açıklığa kavuşturmanın bir yolunu buluruz.”
Konuğumuz gittiğinde Holmes öyle uzun süre düşüncelere daldı ki, varlığımı unutmuşa benziyordu. Ama nihayet dünyamıza geri döndü.
“Evet Watson, sen ne düşünüyorsun?” diye sordu…
Bu kitabı en uygun fiyata Amazon'dan satın alın
Diğerlerini GösterBurada yer almak ister misiniz?
Satın alma bağlantılarını web sitenize yönlendirin.
- Kategori(ler) Polisiye Roman (Yabancı)
- Kitap AdıSherlock Holmes; Aklın Şüphesi Suçun Gerçeğidir
- Sayfa Sayısı360
- YazarArthur Conan Doyle
- ÇevirmenCumhur Mısırlıoğlu
- ISBN9786053480563
- Boyutlar, Kapak13,5 X 20,5 cm, Karton Kapak
- YayıneviMartı Yayınevi / 2012-11
Yazarın Diğer Kitapları
Aynı Kategoriden
- Yüreğime Aşk Düştü ~ Eloisa James
Yüreğime Aşk Düştü
Eloisa James
Yakışıklı erkeklerin ve unvan peşindeki genç kızların, bir leydinin namusu gibi büyük kazançlar için oynanan oyunların şehvetli ve şaşaalı dünyasına HOŞ GELDİNİZ… Kasabalı kuzeni...
- Hırsız ve Köpekler ~ Necip Mahfuz
Hırsız ve Köpekler
Necip Mahfuz
Hırsız ve Köpekler en yakınlarının ihanetine uğrayıp hapse düşmüş Said’in intikam hayalleriyle hapisten çıkışının hikâyesi. Kendisini ele veren karısını ve âşığını öldürmek, kızı Sena’yı...
- Karanlık Labirent ~ Lawrence Durrell
Karanlık Labirent
Lawrence Durrell
Çağımızın usta romancılarından Lawrence Durrell, Akdeniz romanları serisinde bize bu kez Girit’i anlatıyor. İkinci Dünya Savaşı’ndan hemen sonra Girit’e gelen bir İngiliz turist grubu,...