Birazoku

Put Yapımevleri’nde, bir ihanetin, bir yıkımın, bir kıyımın içinde yer alan çağdaş insanın, kendi kendisiyle hesaplaşması anlatılır. İmajlara yüklenmiş bir giz içerisinde, insanları ezen bir düzen ve insanların kanları üzerine bina edilmiş put yapımevleri gündeme getirilir.

Bu evlerde, bütün güzelliklerin önünü kesen putlar üretilmektedir. Oyun boyunca, işçilerin hesaplaşmaları, doğruyu arama çabaları işlenir. Put Yapımevleri’nde su yerine kan kullanılmaktadır. Teknede Kan toplanır yıllardır. Çünkü putun yaşaması ve yalanın sürmesi için, başkaldıran, düşünen insanların ezilmesine ihtiyaç vardır. Kanla beslenmektedir yalanlar. Ama insanlar, tartışarak, düşünerek, arayarak bir gerçeğe (Tanrı’ya) ulaşmak istemektedirler / Doğu Yakası

*

Büyük kentlerden birinin, çoğunluk varsılların oturduğu kesiminde, bir büyük cadde.

Ur: iki yanda büyük yapılar.

Sağda, biraz boşlukta, her yanından çok kalın zincirlerle tutturulmuş iki katlı bir yapı. Uzaktan, ilkin böyle farkediliyor. Ne ki, yaklaştıkça, inanılmaz bir durumla karşılaşılır: bu yapının toprağa oturmuş bir temeli yoktur. Toprağa da zincirlerle tutturulmuştur; zincirler birbirine karıştığından, uzaktan farkedilememektedir yapının toprakta bir temel üzerine oturtulmadığı. Göğe doğruysa, bir zincir göremiyoruz. Anlaşılan, oraya attıkları zinciri tutturamamışlardır.

Kapıları da zincirlerden oluşmuştur.

Pencereler birbirine zincirlidir.

Kapıdan içeri girip sola dönüyoruz.

Caddeye bakan büyücek bir oda.

Kentliler, büyük bir doğallıkla, bu yapının önünden, her gün geçip giderler.

Kentliler, bu yapıyı göre göre artık kanıksamışlar mı dır, yoksa baştan beri umursamazlık içinde olduklarından mıdır, kesinlikle bir şey söylenemez belki, zincirli bu iki katlı yapı herhalde artık irgalamıyor onları.

Çoğu ülkede de, birbirine çok benzeyen, -kuşkusuz küçük farklar olabilir-böylesi yapılara rastlanabiliyor. Kentliler bunları da doğal sayarlar.

Çok az da olsa, kentlilerin arasında, tuhaf bulanlar da çıkıyor bu yapıyı.

SAHNE

Tam karşıda, caddeye bokan iki büyük pencere. Sağda, koridora açılan, iki kanatlı kapı.

Ortada, biraz derinliğine, büyücek bir tezgâh. Üzerinde birtakım aygıtlar vardır. Tezgâhın önünde “KURŞUNI” yazar. Sağda, daha küçük bir tezgâh, kapının önündeki boşlukta durur. Gene, birtakım aygıtlar bulunuyor üzerinde. Bu tezgâhın önünde “KAHVERENGİ” yazar. Solda, büyük bir örs.

Ortada, daha çok karşıdaki büyücek tezgâhın önünde, büyük bir ocak. Demir maşalar.

Birkaç demir sandalye.

Duvarlarda, çeşitli aygıtlar.

Kapının iki kanadında asılı iki mavi balta.

Sandalyelerden birinin üzerinde -kim unutmuş olabi. lir?-kırmızı bir keman..

Karşıdaki tezgâhın bir köşesinde, çok büyük bir vazoda menekşeler.

Solda, duvara yakın bir yerde, ayakları iki insan bacağını andıran yüksek bir taburenin üstünde telefon: büyük bir aygıt. Yanında da, iri buğday başağı biçiminde, numaraları çevirme kalemi.

IŞIK

MÜZİK

Suçlu müziktir. Işık da yargıç.

Sahne, renkten renge girer.

Birazdan mavileşecektir. Yerine göre, kıpkırmızılaşacaktır belki de.

Yargıç birazdan suçluya karışacak, çığlık çığlığa bir fırtına başlayacaktır.

Önce, yapımevi sarsılacak, yargıç suçluyu dışarı çıkaracak, kentlerin tüm giriş çıkış noktaları tutulacak, yeryüzünde herkes olduğu yerde donup kalacaktır.

İnsanların ağızları âdeta mühürlenmiş gibi olacaktır.

…