Birazoku

Müzikal diliyle Fransız çocuk edebiyatına yeni bir üslup getiren Olivier de Solminihac imzalı Neye Benzer Gelecek, büyürken bol bol soru soran ve her yerde yanıt arayan küçük okurlara yol gösterecek kısa bir roman.

8 yaş ve üzeri kitapseverlerin ilk okuma kütüphanelerini zenginleştirecek Neye Benzer Gelecek, “Ben kimim?”, “Geleceğim nasıl olacak?” gibi sorular üzerine düşünen Lukas adındaki küçük bir kurdun kendini keşif serüvenini anlatıyor.

Junko Nakamura’nın özgün resimleriyle renklenen Neye Benzer Gelecek, çocukları soru sormaya, düşünmeye ve farklı görüşleri dinleyip kendi yolunu çizmeye cesaretlendiriyor.

Lukas, 8. yaş gününü kutlayan meraklı bir kurttur. Doğum günü partisinin akşamında aklına, kim olduğu ve geleceğinin nasıl olacağına dair çeşitli sorular takılır. Sorular üzerine düşünüp dururken ormanda kısa bir yürüyüşe çıkar. Yol boyunca astrolog bir kuzu, toplumbilimci bir tilki ve bir grup kötümser baykuşla karşılaşır. Kafasındaki soruları onlarla paylaşıp karşılığında bambaşka yanıtlar alınca aklı iyice karışır. Gecenin sonunda bir yerde uyuyakalır. Sabah uyandığında, aniden karşısında beliren bir köstebek, çok geçmeden Lukas’ın gerçekleri keşfetmesini sağlar. Aslında hiç kimse geleceği göremez. Kim bilir yarın ne olacak? Kim bilir bugün ne olacak?..

Gelecek ile ilgili zihinleri kurcalayan sorulara açıklık getiren bu düşündürücü kitap, büyüyünce ne yapmak istediğini ya da nasıl bir insan olmak istediğini anlamaya çalışan miniklerin yolunu aydınlatıyor.

Çocukların düşünsel gelişimlerine katkı sağlayacak felsefi bir öykü anlatan Neye Benzer Gelecek, geleceğin kişinin kendi emekleriyle ve kararlarıyla şekillenecek bembeyaz bir sayfa olduğunu anımsatıyor.

“Okumaya yeni başlayanlar için özel bir kitapla karşı karşıyayız. Çünkü yazar, öyküden çok felsefi bir sorgulamadan yola çıkmaya karar vermiş.”
Les Pages Qui Tournent

1
Yine bir doğum günü

Lukas, ormanda ailesiyle yaşayan genç bir kurt. Yakında sekiz yaşında olacak. Her yıl olduğu gibi bu yıl da, ailesi, doğum günü için ona bir parti düzenliyor. Komşularını ve dostlarını davet ediyorlar, küçük bir ziyafet hazırlıyorlar. Ardından, öğle saatleri boyunca oyunlar oynayıp şarkılar söylüyorlar. Her şeyin bir sonu olduğu için, akşam çökerken komşular ini altüst olmuş durumda bırakıp evlerine dönüyorlar. Baba Kurt, ortalığı toplamadan önce Lukas’ın bir fotoğrafını çekiyor. Bir gelenek gibi, her defasında aynı şey oluyor. Her doğum gününde bir parti, bir pasta, dostlar ve bir fotoğraf Daha sonra Baba Kurt, fotoğrafı Lukas’a veriyor ve o da fotoğrafı odasına giden koridordaki panoya asıyor.

Panoda, Lukas’ın doğumundan bugüne, her yıla ait bir fotoğrafı var. Üstelik henüz boş olan pek çok çerçeve de var. Fotoğrafını panoya asan Lukas, hayatında ilk kez, doğduğundan beri çok değişmiş olduğunu fark ediyor. Tabii ki büyümüş, burnu sivrilmiş. Her zamankinden çok dişi var ve tüylerinin rengi artık daha açık. Peki ama, diyor Lukas kendi kendine, kimim ben? Sonra, panodaki boş çerçevelere bakarak kendi kendine soruyor: Geleceğim nasıl olacak? İşte tuhaf sorular. Bu soruların nereden çıktığını bilmiyor, yanıtlara ilişkin fikri de yok. Bildiği tek bir şey var. Bu sorular, biraz ağır ve hassas. Üstelik yanıtları da yok. Bu soruları sormak istiyor ama uygun zamanı beklemeli. Çünkü bazı sorular çiçek dolu vazolar gibidir; ağır ve hassastırlar. Onları doğru yere koymak gerekir. Öyle her yerde yalapşap olacak iş değildir. “Lukas!” diye sesleniyor Anne Kurt. “Nereye kayboldun? Gel de evi toplamamıza biraz yardım et.” “Tamam,” diyor Lukas. “Geliyorum.” Odasını düzenlemeye ve yatağını toplamaya girişiyor. Öncelikle her şeyin düzene girmesi gerekiyor.