Birazoku

Covid-19 pandemisinin gölgesi altında, konut spekülasyonu ve barınma hakkı mücadelesi etrafında, heyecanlı bir siyasi polisiye…

Wolfgang Schorlau’nun özel dedektifi Georg Dengler, bu defa konut spekülasyonu yapan dev firmaların kıskacındaki dar gelirli kiracıların yardımına koşuyor. Bu firmaların, ellerindeki konut stokunu sürekli daha pahalıya kiralamak amacıyla bu insanları yıldırarak evlerinden çıkartmaya dönük stratejilerinin artık dehşet verici noktalara vardığı bir vaka var, karşısında.

Uluslararası sermayeyle bağlantılı bu saldırgan firmaların hırslı yöneticilerinin dünyasına giriyor roman. Yanı sıra, kamuoyunu ve devleti sol ve muhalif etkilere karşı yönlendirmeye çalışan “derin” yapıların dünyasına da giriyor.

Romanın arka planında, Covid-19 pandemisinin hükmünü yürütmeye başladığı günlerdeyiz. Dedektifimiz, en yakın arkadaşları arasında bile komplo teorilerine ve “aşı karşıtlarına” kapılanların çıktığını görüyor.

“Schorlau hızlı ve rahat, bir sosyal röportaj havasında yazıyor. (…) Güncel bağı çok güçlü bir siyasi gerilimin saf örneği.”
Abendzeitung München

İÇİNDEKİLER
KARAKTERLER……………………………………………………………………………………………………………………..9
1 Her Şeyi Başlatan Hadise…………………………………………………………………………….. 13
2 İş………………………………………………………………………………………………………………………………………….26
3 Geri Dönüş. Deutsche Eigentum AG, Dört Ay Önce………..46
4 Araştırmalar (1)………………………………………………………………………………………………………61
5 Geri Dönüş. Fuhrmann Teşkilatı…………………………………………………………. 78
6 Araştırmalar (2)………………………………………………………………………………………………………81
7 Geri Dönüş. Michael Bertram…………………………………………………………………86
8 Araştırmalar (3)………………………………………………………………………………………………………91
9 Fuhrmann Teşkilatı (1)………………………………………………………………………………..107
10 Araştırmalar (4)……………………………………………………………………………………………………113
11 Geri Dönüş. Michael Bertram………………………………………………………………125
12 Araştırmalar (5)……………………………………………………………………………………………………154
13 Geri Dönüş. Fuhrmann Teşkilatı (2)……………………………………………….171
14 Çöküş……………………………………………………………………………………………………………………………183
15 Güzel Rus………………………………………………………………………………………………………………….195
16 Araştırmalar (6)………………………………………………………………………………………………….203
17 Yerle Yeksan……………………………………………………………………………………………………………227
18 Dövüş…………………………………………………………………………………………………………………………..246
19 Saldırı…………………………………………………………………………………………………………………………..297
20 Lockdown………………………………………………………………………………………………………………..322
21 Karar……………………………………………………………………………………………………………………………..363
22 Kapanış……………………………………………………………………………………………………………………… 376
Bulmak ve Yaratmak…………………………………………………………………………………………………..383

KARAKTERLER

Dengler’in dünyası

Georg Dengler, özel dedektif, Stuıttgart’ta Wagnerstraße’de mukim.

Geçmişte Almanya Federal Polis Teşkilatı BKA’da dedektif olarak çalışmış.

Olga, Stuttgart’ta Wagnerstraße’de mukim, Dengler’in kız arkadaşı, yazarın tanıdığı en iyi hacker ve son derece yetenekli bir yankesici.

Jakob, Berlin-Schöneberg’de mukim, Dengler’in ayrıldığı eşinden oğlu, dünyayı anlama gayreti içerisinde.

Martin Klein, Stuıttgart’ta Wagnerstraße’de mukim, Dengler’in arkadaşı ve komşusu, zor bir insan.

Mario, Stuttgart’ta Reinsburgstraße’de mukim, Dengler’in çocukluk yıllarından beri ayrılmadığı dostu.

Leopold, Leo, Harder, Dengler’in arkadaşı, Stuttgarter Blatt’ta çalışan akıllı bir gazeteci, kaliteli gazeteciliği hâlâ dert ediyor.

Petra Wolff, zor bir çocukluk dönemine rağmen Dengler’in hayatına düzen getirebildi.

Kiracılar grubu

Silke Herzog, evinde oturmaya devam etmek istiyor.

Lena, Silke’nin küçük kızı.

Matthias, Silke’nin erkek arkadaşı.

Arthur Meißner, bir panel bina mahallesinde oturuyor ve çok fazla sigara içiyor.

Hatice Ateş, aktivist, kendini savunma konusunda bilgili.

Patrick Böhmer, yangın söndürme tüpü nasıl kullanılır, öğreniyor.

Deutsche Eigentum AG1 grubu

Dr. Michael Bertram, Deutsche Eigentum AG’nin CEO’su, çok zeki bir psikopat.

Susan Miller, firmanın demetim kurulunun başkanı olan kadın, New Yorklu büyük yatırımcı Blackhill’in hep sinirli temsilcisi.

Dr. Peter Deister, eski yönetim kurulu başkanı, artık iktidarda değil.

Michaela Nassos, basın sözcüsü.

Kröger Gayrımenkul AŞ grubu Sebastian Kröger, Kröger Gayrımenkul AŞ’nin patronu, işlerini büyütmüş bir müteahhit, işinin yüküyle başa çıkamaz durumda.

Charlotte Kröger, onun kızı.

Myriam Jung, asistanı.

Dr. Jan Wenzel, hukuk danışmanı.

Dr. Herbert Glowalla, Kröger’in psikoterapisti.

Max Liebig, halkla ilişkiler müdürü.

Fuhrmann Teşkilatı grubu

Dr. Karl Fuhrmann, Fuhrmann Teşkilatı’nın şefi, kariyerinin zirvesinde.

Harry Nopper, yükselen yıldız.

Helga Ernst, Fuhrmann’ın sekreteri.

Hans-Peter Meesen, Fuhrmann’ın gücünü kaybetmiş rakibi, Bundesamt für Verfassungsschutz’un eski başkanı.

Holger Carsten Ebersheim, Fuhrmann Teşkilatı idare heyetinden, Anayasayı Koruma Kurumu Berlin Eyalet Teşkilatı’nın başkan yardımcısı.

Nikolaus Abt, İçişleri Bakanlığı bölüm başkanlarından, teşkilat direktörler heyetinden.

Lutz Koch, Federal Almanya İstihbarat Kurumu BND ile ilişkilerden sorumlu, teşkilat direktörler heyetinden.

Önemli yan karakterler

Matze, vurdulu kırdılı, sert işler uzmanı.

Roy, o da aynı yolun yolcusu.

Roman, Hardcore aktivist.

Eddy, aktivist, ama hiç hardcore değil.

Jana Kusnezow, takma adı: Güzel Rus, bir kiracı tahliye ajansının sahibesi.

Ellen Roller, Berlin Senatosu’nda imar işlerinden sorumlu senatör, kararlı, hatta saplantılı.

Sandro Winkler, bir temizlik görevlisinden daha fazlası.

Başkomiser Weber, işi başından aşkın, elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyor.

Yan karakterler

Dr. Nea Schweizer, Berlin’de veteriner.

Dr. Helga Garde, proje sorumlusu, Leipzigli zoolog.

Klara Dengler, Georg Dengler’in annesi, Altglashütten am Feldberg’de mukim.

1
Her Şeyi Başlatan Hadise

Berlin, Kreuzberg, gece, 03:30

Geceleri, eğer Oranienstraße’de yürümüyorsa ya da Kotti’de vakit öldürmüyorsa, Kreuzberg onun için de sadece sıkıcı bir çöplüktü, ama kendi çöplüğü. Matze çok iyi tanıyordu Kreuzberg’i.

Geceleri de.

Hatta özellikle geceleri.

On iki silindirin tok homurtusunu duymak için kafasını hafifçe eğdiğinde, her seferinde bir uçağın kokpitinde olduğunu canlandırıyordu gözünde. Bu işin erbabı olduğunu gösteren bir rahatlıkla direksiyonu sağa çevirdi ve önündeki Engeldamm’ın bir iniş pisti olduğunu tahayyül etti. Hayalindeki uçak görkemli bir yavaşlıkla alçaldı. Matze Melchiorstraße’ye saptı ve Michaelkirchplatz’a ulaştığında ikinci vitese aldı arabayı. Şanzımandan gelen hafif sarsıntı zihninde uçağın iniş takımlarının asfalt piste dokunuşuna dönüştü. Hafifçe öne doğru eğildi, ön camın arkasından etrafı kollayıp uygun bir park yeri bulmaya çalıştı. Ocak olmuştu bile, bazı ağaçlar buna rağmen sararmış ve kahverengiye dönmüş yapraklarıyla vedalaşmayı hâlâ inatla reddediyorlardı. Ama bunlar sokak lambalarını kapatma ya yeterli değildi. Çok aydınlıktı ortalık. Hâlâ birkaç kişi vardı sokakta; birbirine, sanki geceyi beraber geçirmeye o anda karar vermişçesine sıkı sıkıya sarılan bir çift; bir diğerine yaslanarak ayakta kalabilen iki sarhoş arkadaş; karşı kaldırımda, tek başına, hızlı adımlarla yürüyen orta yaşlı bir kadın. Matze, bir sonraki sokağa saptı ve siyah Ferrari’yi bir kreşin küçük park alanına bırakmaya karar verdi. Arabayı dikkatle ve geri geri park etti, motoru kapattı. Burada kimseler görünmüyordu etrafta. Dev panel binalar gecenin derinliğine koyu gölgeler gönderiyordu, pencereler simsiyahtı. Mükemmel!

“Zifiri karanlıkta âsûdedir orman.”

Matze farları kapattı ve arabanın kapısını açtı. İndi. Nefesi gecenin soğuğunda sis kümelerine dönüştü. Şöyle bir silkelendi, arabanın diğer tarafına geçti ve kapıyı açtı. Sonuna kadar arkaya çekilmiş koltukla torpido gözünün arasına, üzerine kareli kumaş örtülmüş dört köşe bir kutu sıkıştırılmıştı. Örtünün üzerindeki ince bir açıklıktan ahşap saplı, tel bir taşıma askısı çıkıyordu. Matze sapı tuttu ve sıkıca çekti. Kutu yana yattı ve torpido gözüne takıldı. Matze kutu gelmeyince sıkı bir küfür salladı, bir ayağını marşpiyeye yaslayıp yeniden, bütün gücüyle asıldı. Kutu bir anda takıldığı yerden kurtulup üzerine gelince Matze dengesini kaybetti ve neredeyse sırtüstü düşüyordu. Sol eliyle son anda kapının direğini yakalayarak kurtardı kendini elinde kutuyla kaldırıma serilmekten.

Bir bu eksikti!

Nefes nefese bıraktı elinden kutuyu. Örtünün altında sıkı bir faaliyet hissediliyordu; bir süre kısa, ıslık çalar gibi sesler geldi kulağına, sonra tekrar sakinleşti kutunun muhtevası. Matze pantolonunun cebinde arabanın anahtarını aradı, Ferrari’nin kapıları fısıldayarak kilitlendi, dikkatli bir şekilde kutuyu tekrar kaldırımdan kaldırdı ve yola koyuldu.

Sokağın bu tarafında kalması daha iyi olacaktı. Burası daha karanlıktı. Kutuyu şimdi sol eline almıştı, yol tarafında taşımak istemiyordu onu. Harekete geçti. Çevredeki her noktayı dikkatle tarıyordu gözleri. Stichstraße’nin sonunda dar bir yaya yoluna saptı. Tam önünde kocaman bir panel bina yükseliyordu şimdi gecenin karanlığına doğru. Pencerelere, balkonlara sayısız pankart asılmıştı: Spekülasyona Son, Hiçbir Yere Gitmiyoruz, Halk Karar Verdi: Deutsche Eigentum, Kröger Gayrımenkul ve Benzerleri Kamulaştırılmalı, Baskıya Karşı Omuz Omuza ya da sadece Nö!

Bir an durdu, yukarıya baktı. Yukarı katlardaki balkonlardan birinde bir sigara ateşi gördü. İki bloğun arasındaki patikayı hızlı adımlarla geride bırakıp bir köşeye sindi. Tekrar yukarı baktı. Hiçbir şey görünmüyordu. Işık yoktu, sigara ateşi yoktu. Hiçbir şey! Cebinden üzerinde bir sürü anahtar olan bir anahtarlık çıkardı.

Berlin-Kreuzberg, panel bina mahallesi

Arthur Meißner, balkonundan aşağı bakarken, sanki bu son nefesiymiş gibi derin bir nefes çekti sigarasından. Kısacık kalmış sigarasını titrek bir hareketle lebalep dolu kül tablasına bastırarak söndürdü. Uyuyamıyordu. Her gece sabaha karşı üçle üç buçuk arasında çişe kalkıyordu, haliyle uyanıyor ve sonra bir daha uyuyamıyordu. Her gece. Her şeyi denemişti. İlaçlar, mastürbasyon, otojenik egzersizler. Hiçbiri fayda etmemişti. Bu yüzden de artık her gece balkona çıkıyor ve bir Karo içiyordu. Yeniden üretmeye başlamışlardı en sevdiği sigarayı.

Sağ eliyle kamp sandalyesinin kolçağına dayandı ve kalktı, iki bloğun arasındaki geçişi görmesinin mümkün olmadığını biliyordu gerçi ama buna rağmen korkuluğun üstünden olabildiğince sarktı. Sonra içeri girdi ve telefonunu aramaya başladı. Oturma odasındaki masanın üstünde değildi. Ayaklarını sürüye sürüye mutfağa geçti. Tezgâhın üzerinde de göremedi telefonunu, evyenin yanında da yoktu, raflarda da; dolabın üzerinde de değildi ki burada çok sık unutuyordu onu. Belki yatak odasında, komodinin üzerindedir, diye geçirdi aklından. Orada da bulamayınca hafif panikledi.

…