Birazoku

Kimi düşündürücü, kimi ibret alıcı, birçoğu gerçek hayattan, yaşanmış olaylardan alınmış, elbette yazarın hayal gücüyle süslenip, kimi zaman abartmış, duygu yüklü hikayeler

Kimse kendi köyünde Peygamber değildir, derler. Genelde çok yakınlarınız, dostlarınız yazılarınızı pek okumazlar, okusalar beğenmezler ve nadiren takdir ederler. Dostlarım, okurlarım ve düşüncelerine çok değer verdiğim, güvendiğim ağabeyim Ziya Nur Bu hikayeleri muhakkak yayınla! dediler. Onlar bile beğendiklerine göre Ve işte minik hikayelerimden bir güldesteyle karşınızdayım. Takdir sizlerin.

İçindekiler
Sunuş 9
Keşke 11
Elin Evlâdı 16
Hatıra Defteri 19
Öfke 22
Kısasa Kısas 25
Futbol Topu 27
Sonbahar Yaprakları 32
Ali Usta 35
Tuzu Kuru 38
“Kayıp Saati” 43
Nafaka 46
Pijama 49
Şakacı İhtiyar 53
Beklenmedik Bir Jest 57
Yaş Kaç? 59
Cavalacos Gazeteler 62
Emekli Pipo 64
Yabancı Gibi 66

75 Şoförün Rüyası
78 Leyla’nın Tercihi
81 Gösteriş Merakı
84 Tek Bir Söz
86 Geçmiş Zaman
90 Babaanne
94 Tombala
97 Önemli Olan Zoru Başarmak
101 Zoraki Tatil
103 Bayram Ziyareti
106 Kırmızı Bisiklet
109 Çengelde Etim Var
113 Bulmaca
116 Baba Oğul
119 Kambur
122 Her İşde Bir Hayır Var
125 Bayram Hediyesi
129 Horoz Şekeri
132 Bey Enişte
135 Tuğrul’un Resim Defteri
137 İçimizdeki Çocuk
140 Hayat Hesaba Kitaba Sığmıyor ki
143 Gençlik Özentisi
147 Berduş
150 Örgü Şal
154 Fidan
157 Benek
160 Ayrılık Acı

Öğrenci 166
Filozof Eskici 169
İğreti Entari 172
Evin En Küçüğü 174
Çerkez Tavuğu 177
Deli Sait 180
Pazen Entarili Bir Semt 183
Cüzdan 188
Eski Bir Film 191
Bayram Sabahı 194
Kurbağanın İntikamı 196
Çiçek Soğanı 199
Ninecik 201
Haddini Bilmeyene Bildirmek… 203
Ya Keldir, Ya Gözlüklü, Ya Kadın 206
Hoş Geldin Yaşlılık 209
Sünepe 212
İncelik 214
Sabah Sesleri 218
Bir Kâse Aşure 222
Fotoğraf Makinesi 225
Bak Keyfine! 227
Sokak Çocuğu

Sunuş

İMİ düşündürücü, kimi ibret alıcı, birçoğu gerçek hayattan, yaşanmış olaylardan alınmış, elbette yazarın hayal gücüyle süslenip, kimi zaman abartılmış, duygu yüklü hikâyeler…

Belki de zaman zaman size:

– Ben de hissetmiştim bunları, dedirtecek kısa hikâyeler. Kıssadan hisse çıkarılabilecek, mesajları olan hikâyeler.

Yıllar önce ‘70’lerde ünlü bir gazeteci– yazar arkadaşım:

– Kendinize has bir yazış tarzınız var; çocuksu… Çocuksu dedimse tıpkı soprano ses gibi çocuk sesiyle genç kız sesi arası… Sevimli, demişti.

Bir akşam evimin telefonu çaldı. Bursalı bir okurum:

– Bir hikâyeniz vardı, dedi. Yıllar önce okumuştum.

Şimdi gelinime anlatmak istedim. Ama toparlayamadım. N’olur hatırlatır mısınız?

“İncelik” adlı hikâyemdi bu.

Çok hoştu doğrusu.

Ve elbette çok çok abartılı bir değerli okurumun yorumu: “Böylesine kısacık bir hikâyede evren büyüklüğünde olumlu duyguları aktarabilen, aşılayabilen kaleminizi ayakta alkışlıyorum.”

Kimse kendi köyünde Peygamber değildir, derler.

Genelde çok yakınlarınız, dostlarınız yazılarınızı pek okumazlar, okusalar beğenmezler ve nadiren takdir ederler. Dostlarım, okurlarım ve düşüncelerine çok değer verdiğim, güvendiğim ağabeyim Ziya Nur “Bu hikâyeleri muhakkak yayınla!” dediler. Onlar bile beğendiklerine göre…

Ve işte minik hikâyelerimden bir güldesteyle karşınızdayım. Takdir sizlerin.

Akatlar, 5.12.2008
BELMA AKSU

Keşke

YAĞMUR yağıyordu. Hem de bardaklardan boşanırcasına yağan bir bahar sağnağıydı bu. İnsanların her biri bir saçak altı, bir apartman kapısına sığınmış, kaldırımları yağmurun saltanatına terk etmişlerdi.

O iri, o yarış edercesine birbiri peşi sıra yere koşan damlalarsa, gönüllerince kaplamışlardı sokağı bir baştan bir başa. Öylesine sık, öylesine hızlı yağıyordu ki yağmur, evler, ağaçlar bir tül ardındaymışçasına hayal meyal fark ediliyordu.

Bir apartmanın girişine sığınmıştı süet ceketli, keten pantolonlu delikanlı. Sol omzunu duvara dayamış, ellerini ceplerine sokmuştu. Kaldırımın kenarında bir çırpıda oluşuveren minik gölete düşen yağmur tanelerinin içiçe çizdiği daireleri seyrediyor:

– Keşke, diyordu, keşke bir yağmur tanesi olsaydım. Geçmişi, iş bulma, para kazanma derdi olmayan tasasız bir yağmur tanesi… Böyle kendimi taa

….