Birazoku

İki Hovarda Öykü, Jean-François de Bastide’in 1755’te yayımlanan “Aşk Yuvası” adlı öyküsü ile Vivant Denon’un 1777’de anonim bir şekilde yayımladığı “Yarın Yok”tan oluşuyor.

“Yarın Yok”ta aristokratlar dünyasında pek de deneyimli olmayan bir gencin evli bir kadınla giriştiği aşk macerasına tanık oluruz. “Aşk Yuvası”ysa kadınları baştan çıkarmasıyla meşhur bir adama direnen genç bir kadının hikâyesidir. Her iki öykü de mekânın güzelliğini erotik bir ikna aracı olarak kullanır. 18. yüzyılda cinselliği özgürlükçü bir tarzda ele alan Vivant Denon ve Jean-François de Bastide, edebî bir metnin içine mimari detayları da ekleyerek dönemin sanat anlayışına dair ipuçları sunuyor. Coğrafi keşiflerle birlikte Avrupa’nın zenginleşmesi, Doğu’dan getirilen antikaların alınıp satılması, servet birikiminin artıp düşüncenin estetik metaya yönelmesi, kısacası yaşamak için acele eden bir çağın portresi, geçici heveslerin peşine düşen karakterlerin etrafında çizilmektedir.

İçindekiler
YARIN YOK Vivant Denon ………………………………………. 11
AŞK YUVASI Jean-François de Bastide ……………………….. 39

YARIN YOK
Vivant Denon

“Yazılı yasa öldürür, ruh ise yaşatır.”
Yeni Ahit, “2. Korintliler”, 3:6.

Kontes’e umutsuzca âşıktım, 20 yaşındaydım, toydum; bana ihanet etti, sinirlendim, o da beni terk etti. Toydum, onu özledim; 20 yaşındaydım, o da beni affetti. Yirmi yaşında ve toy olduğum için sürekli aldatılsam da hiç terk edilmedim, en çok sevilen âşık olduğuma, bu yüzden de dünyanın en mutlu erkeği olduğuma inandım. Benimle ilgili birtakım planları varmış gibi görünen ama saygınlığından da ödün vermeyen Madam de T’nin arkadaşıydı. Görüleceği üzere Madam de T’nin sıkı sıkıya bağlı olduğu bazı ahlak ilkeleri vardı.

Bir gün Kontes’i locasında beklerken yan locadan birinin seslendiğini işittim. Bu iffetli Madam de T değil miydi? “Ne! Bu kadar erkenci misiniz!” dedi. “Bu ne aylaklık! Yanıma gelin bari.”

Bu karşılaşmanın ne kadar harika ve olağanüstü olacağından habersizdim. Kadınların hayal gücü geniştir, o anda Madam de T’nin hayal gücü de bilhassa etkileyiciydi. Bana, “Sizi böylesi bir yalnızlığın gülünçlüğünden kurtarmalı,” dedi. “Madem buradasınız… Harika bir fikir geldi aklıma. Sizi buraya ilahî bir el getirmiş olmalı. Bu akşam için planınız var mı acaba? Olsa da önemi yok za ten, söylemiş olayım; soru sormak yok, direnmek yok… Hizmetkârlarımı çağırın. Çok hoşsunuz.”

Reverans yaptım… Beni aceleyle locadan içeri soktu, itaat ettim. “Mösyönün evine gidin,” dedi bir hizmetlisine, “ve bu akşam gelmeyeceğini söyleyin…” Sonra adamın kulağına fısıldayıp gönderdi. Birkaç kelime etmeye kalktım ama opera başladı, beni susturdu: Dinledik ya da dinliyormuş gibi yaptık. İlk perde biter bitmez aynı hizmetli her şeyin hazır olduğunu söyleyerek Madam de T’ye bir not getirdi. Kadın gülümsedi, elini tutmamı istedi, aşağı indik, beni arabasına bindirdi; bana ne yapmak istediğini öğrenemeden şehrin dışına çıkmıştım bile.

Soru sormaya her kalkıştığımda kahkahalarla yanıt verdi. Onun başkasıyla ilişki yaşayan tutkulu bir kadın olduğunun ve benim bunu bildiğimi bilmemesinin imkânsız olduğunun farkında olmasam kendimi talihli sayabilirdim. Hem kalbimde kimin olduğunu da biliyordu, daha önce söylediğim gibi, Kontes Madam de T’nin yakın arkadaşıydı… Bütün bu hadsiz düşünceleri savuşturup ne olacağını beklemeye başladım. Atları değiştirip yıldırım hızıyla yola devam ettik. Durum bana giderek ciddi görünmeye başlamıştı. Bu şakanın beni nereye götürdüğünü söylemesi için yalvardım.

“Sizi çok güzel bir yere götüreceğim,” dedi. “Tahmin edin bakalım. Ah, asla tahmin edemezsiniz… Kocamın evine. Onu tanıyor musunuz?”

“Hayır,” dedim.

Devam etti: “Ondan hoşlanacağınızı sanıyorum: Barışma evresindeyiz. Altı aydır görüşüyoruz ve bir aydır da mektuplaşıyoruz. Sanırım gidip onu görmem oldukça yüce gönüllü bir davranış.”

“Evet ama söyleyin lütfen, ben orada ne yapacağım? Ne faydam olabilir ki?”

“Bu benim sorunum. Onunla baş başa kalmanın sıkıcı olmasından korkuyorum, siz hoş birisiniz, yanınızda epey rahat ediyorum.”

….