Birazoku

40’TAN FAZLA DİLE ÇEVRİLDİ!

“Ben hizmetçinizim. Sizin hakkınızda çok şey biliyorum ama gerçekten düşünürsek siz benim hakkımda ne biliyorsunuz?”

Kırmızı kadife halıları, altın yılanlı tırabzanları ve zümrüt yeşili koltuklarıyla Büyük Regency Otel’e hoş geldiniz. İçine kapanık karakteri, tuhaf davranışları ve temizliğe olan takıntısıyla Hizmetçi Molly’nin tüm dünyası ninesi öldüğünden beri bu prestijli otel olmuştur. Her sabah temiz üniformasını giymekten, arabasını minyatür sabunlar ve şişelerle doldurmaktan, yastıkları kabartmaktan büyük zevk alır. Konukların tozlarını ve sırlarını süpürmekte ise tam bir ustadır.

Molly’nin temizleyemeyeceği hiçbir şey yoktur…
Ta ki bir odada ceset bulana kadar…

Bu olaydan sonra Molly, aniden cinayet davasında baş şüpheliye dönüşür ve kendini anlayamadığı bir yalanlar ağının içinde bulur. Tüm bu gizemleri çözmek, Molly’nin bir zamanlar düzenli olan dünyasını altüst edecektir.

Nita Prose’tan Hizmetçi beklenmedik sürprizlere sahip, insanlara farklı açılardan bakmayı öğreten ve her şeyin göründüğü gibi olmadığını anlatan mizahi bir suç gerilim romanı.

Öldürülen bir müşteri, çılgın çalışanlar ve tuhaf bir hizmetçi…
Lüks bir otelin perde arkasını keşfetmeye hazır olun!

“Büyüleyici, yürek ısıtan, ustaca yazılmış ve zekice hazırlanmış özgün bir olay örgüsüyle bu olağandışı suç romanı, okurda sıcak bir gülümseme bırakacak.” −Booklist

*

GİRİŞ

Ben hizmetçinizim. Otel odanızı temizleyen, ardınızda bıraktığınız dağınıklığa ya da benim görebileceklerime aldırmadan gününüzü gün etmek için dışarı çıktığınızda hayalet gibi odanıza giren benim. Çöpünüzü boşaltan, sizi kimsenin bulmasını istemediğiniz fişlerden kurtaran benim.

Çarşaflarınızı değiştiren, onları kullanıp kullanmadığınızı ya da bir gece önce yalnız olup olmadığınızı anlayabilen benim. Kapıdaki ayakkabılarınızı düzelten, yastıklarınızı kabartan, üzerlerindeki tek tük saçları bulan benim. Saçlar sizin mi? Sanmıyorum. Çok içtikten ve klozeti pislettikten ya da daha beterlerini yaptıktan sonra arkanızı temizleyen benim.

İşimi bitirdiğimde odanızı el değmemiş gibi bırakıyorum. Yatağınız daha önce kimse uzanmamış gibi dört dolgun yastığıyla mükemmelen yapılmış hâlde. Ardınızda bıraktığınız kir ve toz silinip gidiyor. Parlatılmış aynanız yüzünüzün saflığını yansıtıyor; sanki hiç burada olmamışsınız gibi, sanki tüm pisliğiniz ve yalan dolanlarınız silinmiş gibi.

Ben hizmetçinizim. Sizin hakkınızda çok şey biliyorum ama gerçekten düşünürsek siz benim hakkımda ne biliyorsunuz?

PAZARTESİ

BÖLÜM 1

Saçma bir ismim olduğunun gayet farkındayım. Dört yıl önce bu işi almadan kulağa bu kadar saçma gelmiyordu. Regency Otel’de hizmetçiyim ve ismim Molly, hizmetçi Molly. Şaka gibi. İşi almadan önce Molly, beni terk etmiş annem tarafından verilen bir isimdi sadece. O kadar uzun zaman önce gitmişti ki onunla ilgili ninemin anlattıkları ve birkaç fotoğraf dışında hiçbir hatıram yok. Annemin, Molly’nin tatlı bir isim olduğunu düşündüğünü söylemişti ninem. Elma yanakları ve örgülü saçları akla getiriyordu ve görüldüğü üzere bunların hiçbiri bende yok. Sürekli küt kesimli saçlarım basit ve koyu renkte. Saçlarımı ortadan ikiye ayırıyorum; tam ortadan. Dümdüz tarıyorum. Her şeyin basit ve düzünü seviyorum.

İnsanların bazen hayret ettiği elmacık kemiklerim ve solgun cildimle dikkat çekiyorum ve bunun sebebini bilmiyorum. “Modern zamanların sofistike zarafeti ve nezaketini” taşımakla övünen beş yıldızlı butik bir otel olan Büyük Regency Otel’in kıymetli misafirleri için bütün gün çıkarıp yeniden taktığım yirmiden fazla odanın çarşafları kadar beyazım.

Hayatım boyunca hiçbir zaman böylesine büyük bir otelde böylesine ulvi bir görevimin olacağını düşünmedim. Diğerle rinin farklı düşündüğünü, bir hizmetçiyi düşük seviyeli bir hiç kimse olarak gördüklerini biliyorum. Hepimizin doktor, avukat ve emlak kodamanı olmayı arzu etmesi gerektiğini biliyorum ama ben onlardan değilim. İşim için o kadar minnettarım ki her gün kendimi çimdikliyorum; özellikle de şimdi ninemin yokluğunda. Onsuz ev, ev gibi değil. Sanki paylaştığımız dairenin tüm renkleri çekilmiş gibi. Ama Büyük Regency’den içeri girdiğim anda dünya parlak renklerde çekilmiş bir filme dönüşüyor.

Parlak pirinç trabzanlara elimi koyduğum ya da otelin görkemli sütunlu girişine yönelen ateş kırmızısı basamakları çıktığim anda kendimi Oz’a giriş yapan Dorothy’ gibi hissediyorum. Işık saçan döner kapıları itiyorum ve camdan yansıyan gerçek benliğimi görüyorum; koyu renk saçlarım ve solgun görünümüm duruyor ama yanaklarımın kızarıklığı geri dönüyor ve varlık sebebim bir kez daha tazeleniyor.

Bir kez kapıdan geçtikten sonra lobinin ihtişamını solumak için genellikle duruyorum. İhtişamı asla sönükleşmiyor, asla tekdüzeleşmiyor ya da kirlenmiyor, asla donuklaşmıyor ya da solmuyor. Her gün aynı şekilde kutsanmış. Solda, gece karası doğal cam tezgah ve siyah beyaz kıyafetleriyle penguenlere benzeyen şık görünümlü resepsiyonistleriyle resepsiyon ve kapı görevlilerinin bolümü var. Saf beyazlık saçan halis İtalyan mermeri zeminiyle lobinin kendisi at nalı şeklinde uzanıyor ve gözleri ikinci katın terasına çekiyor. Terasın şatafatlı Art Deco özellikleri ve sizi ona götüren büyük mermer merdivenleri var. Tırabzan parmaklıkları parlak ve gösterişli, altın tokmaklara kıvrılmış yılanlar pirinç ağızlarda hareketsiz duruyor. Misafirler, elleri ışıltılı tırabzanda…