Birazoku

“İçinde seksen yazardan seksen öykünün yer aldığı iki ciltlik Genç Olmak, öykü türünün ele avuca sığmaz kıvraklığından, devingenliğinden zevk alan tüm okurlar için hazırlandı. Ama öncelikle çocukluk ve ilkgençlik çağlarını sürmekte olan okurlar için. Bu öncelik öykülerin seçiminde de önemli ölçüde belirleyici oldu.”

İÇİNDEKİLER

OSMAN ŞAHİN / Nüfus Sayımı

OYA BAYDAR / Ölü Bir Sincaba Ağıt

RASİM ÖZDENÖREN / Sabahın Seher Vaktinde Aman

TOMRİS UYAR / Düş Salmak

GÜVEN TURAN / Buluşma

DENİZ KAVUKÇUOĞLU / Levon Amca

İNCİ ARAL / Karanlığa Kumru Nakısıdır

NECATİ TOSUNER / Ayten’in Keremli Öyküsü

PINAR KÜR / Taksim  Maçka

NAZLI ERAV / Sonsuzun Çocuğu

NEMİKA TUĞCU / Kondüktör

ERENDİZ ATASÜ / Esma

FEVZA HEPÇİLİNGİRLER / Piçali Yazanağı

SADIK ASLANKARA / Sesler Gölgeler

HULKİ AKTUNÇ / Arka Kapı Şarkıları

NECATİ GÜNGÖR / Babam Sana Emanet

SELİM İLERİ / Annemin Sardunyaları

FERİDE ÇİÇEKOĞLU / Silin Hiç Babanız Öldü mü?

CEMİL KAVUKÇU / Ablam . 188

MEHMET GÜNSÜR / Muazzez Öldükten Sonra?

MURATHAN MUNGAN / Zamanımızın Bir Külkedisi

MEHMET ZAMAN SAÇLIOĞLU / Topaç

SEZER ATEŞ AYVAZ / Bizim Denizimiz Değil

AYŞE SARISAYIN / Atlan da Vururlar

HASAN ALİ TOPTAŞ / Zaman Kimi Zaman

ÖZCAN KARABULUT / Self Terapi Zamanları

JALE SANCAK / Sevda ile Alişan

GÜRSEL KORAT / Gözlük

HAKAN ŞENOCAK / Mavi

NALAN BARBAROSOĞLU / Akşam Sefası

AYFER TUNÇ / Saklı

ÖZEN YULA / Erken İnen Akşamlar

MÜGE İPLİKÇİ / O Yaz Hepimiz Bitlendik

ASLI ERDOĞAN / Hüzünlü Kahveler

MURAT GÜLSOY / Hüthüt Kuşu

YEKTA KOPAN / Kızılmaske ile Diana’nın Öpüşmesini Gören

yaşlı Çocuk

BEHÇET ÇELİK / Soğuk Bir Ateş

YÜCEL BALKU / Çekirge Sancısı

MURAT YALÇIN / Tabut

AHMET BÜKE / Züleyha Geç Kalma Ha!

Nüfus Sayımı

Güneşin alevler saçan sarı renkleri dönüyordu gökyüzü yollarında Ve her dönüşünde kızgın küller sıçratıyordu yeryüzüne sanki. Her yanı çakmak taşı gibi dokunan, keskin, kavurucu sıcağın altında bir ölü sarılığında titriyordu. Her yan sessizdi, suskundu. Suskunluk, tutuşan gökyüzüyle bozkır kadar sonsuzdu orada.

Beyaz fötr şapkasının altında durmadan terliyordu atlı Gözleri acıtacak kadar yakıcı, keskin sıcağın altında durmadan iki yanına bakıyordu. Bakıyordu ya, uçuşan çekirgelerle tozdan başka bir şey görünmüyordu. Gidilen yönü bilen köylü önden yürüyordu. Ufak tefek, kara kuruydu. Kendi halinde sessiz sakin biriydi. Saatlerdir yolda olmalarına karşın ikisi de konuşmuyordu. Birbirlerinden habersiz iki yolcudan farksızdılar.

Ufak tefek köylü, bir süre sonra, “Köye geldik beğim,” diyerek durdu birden.

Memur, atının üstünde doğrularak bakındı çevresine. Ancak köye benzeyen tek bir yapı, ev göremedi çevresinde. Ot, saman, gübre yığını, oynaşan çocuklar, eşinen tavuklar, kazlarda göremedi. Uçsuz bucaksız düzlüğün üstünde köstebek yığınlarını anımsatan ufacık, kümbetimsi kabartılar vardı yalnızca. Şaşırdı.

“Geldik mi? Hani köy nerede?”

Elini saygılıca toprak kümbetlere doğru salladı köylü.

“Aha işte burası!”

Atlı Memur, bir daha bakındı, insana, yaşama dair en ufak belirtinin olmadığı kümbetlere. Kimse yoktu. Köylüler aşırı sıcaktan kaçmak için evlerine mi çekilmişlerdi acaba? O zaman evleri neredeydi? Tek bir dikili taş bile yoktu eve, yapıya dair. Yarınki “nüfus sayımında, ev, hane yerine, toprağın yüzüne birer yoksulluk siğili gibi çıkmış o kabartıları mı savacaktı yoksa?

Sayım evrakının bulunduğu torbasını eline alarak atından indi Memur. Hamlıktan ağrıyan, uyuşmuş bacaklarını bir süre gerip açtı O ara köylü, atı vede alarak kümbetlerden birine doğru yürüdü. Elini ağzına doğru götürerek, yerin dibine bağırdı.

“Muhtaaar! Sayım Memuru geldi!”

Az sonra yerin dibinden bir insan başı çıktı toprağın cüzüne Sonra da kasketi, boynu, ceketi, omuzları…