Birazoku

Her Şey Bir Baloda Başlar
Genç ve güzel Lillian Bowman, özgür Amerikalı tarzının pek de ‘uygun’ olmadığını çabuk öğrenir. Onu en çok tenkit eden de Londra’nın en seçkin aristokratlarından, kendini beğenmiş ve çekilmez l.ord Westeliff, yani Marcus’tan başkası değildir.

Rastlantılar Bahçede Devam Eder
Marcus şoke edici – ve elbette tehlikeli şekilde – onu kollarının arasına alır. Lillian hiç hoşlanmadığı bir adama karşı duyduğu tutkuya yenik düşer, zaman durur; sanki onlardan başka kimse yok gibidir… Neyse ki kimseciklere yakalanmazlar!

Ve Aşk Bir Sonbaharda Gelir
Marcus duygularına her zaman hükmetmeyi başarmış bir adamdır ve bu konuda bir kaya kadar serttir. Fakat Lillian ile birlikteyken her dokunuş işkenceye ve her öpücük de bir baştan çıkarışa dönüşür. Ancak kendisine besbelli uygun olmayan bu kadını, nasıl eş olarak alacaktır?

“Gerçekten yetenekli bir öykücü.”
Publishers Weekly

***

GİRİŞ

Londra 1843

İki genç bayan parfümerinin eşiğinde duruyor, biri diğerinin kolunu sabırsızca çekiştiriyordu. Küçük olanı düzgün Amerikan aksanıyla, “İçeriye girmek zorunda mıyız?” diye söylenirken onu loş ışıklı mağazaya çekiştirmesine karşı koymaya çalışıyordu. “Bu tarz yerlerde olmaktan hoşlanmıyorum Lillian. Orada öylece durup saatlerce o şeyleri kokluyorsun- ”

“O zaman hizmetçiyle birlikte faytonda bekle.”

“Bu daha da sıkıcı! Ayrıca, tek başına hiçbir yere gitmene izin veremem. Ben olmayınca başını derde sokarsın.”

Mağazaya girdikleri sırada uzun boylu olan kız, bir leydiye yakışmayan bir tavırla kahkaha attı. “Beni dertten uzakta tutmak istemezsin Daisy. Başımı derde soksam bile sen dışında durmak istemezsin.”

“Maalesef bir parfümeride macera yoktur,” diyerek aksice cevapladı Daisy

Bu cümleye karşılık tatlı bir kıkırdama yükseldi ve iki genç kız, meşe tezgâhın arkasındaki gözlüklü yaşlı adama bakmak için başlarını çevirdi. Onlar yaklaşırken adam gülümseyerek, “Gerçekten bundan emin misiniz bayan?’ diye sordu. “Parfümün sihirli olduğuna inanan bazı kişiler var. Bir parfümün kokusu onun en saf esansıdır. Bazı kokular geçmişteki bir aşkın, en tatlı hatıraların hayaletlerini canlandırabilir.”

“Hayaletlerini mi?” diye tekrarladı Daisy merakla.

Diğer kız sabırsızca araya girdi. “Tam anlamıyla bunu demek istemedi canım. Parfüm bir hayaleti çağırmaz ve sihirli falan da değildir. Sadece burnundaki koku alma sinirlerini harekete geçiren koku zerreciklerinin karışımıdır.”

Yaşlı adam yani Bay Phineas Nettle, büyük bir ilgiyle kızlara bakıyordu. İkisinin de öyle göze batan bir güzellikleri yoktu ancak ikisi de açık tenleri, siyah saçları ve Amerikan kızlarına özgü düzgün yüz hatlarıyla dikkat çekiciydi. Onları, “Lütfen,” diyerek duvarda bulunan rafları gösterdi, “ürünlerime yakından bakın. Bayan…”

İçlerinden büyük olanı, “Bowman,” dedi memnuniyetle, “Lillian ve Daisy Bowman.” Genç kız, bir şeyler alan pahalı kıyafetli sarışın bayana göz attı ve yaşlı adamın şu an onlarla ilgilenemeyeceğini anladı.

Kararsız müşteri, Nettle’ın onun için getirdiği parfüm dizilerine bakarken Amerikalı kızlar ise parfüm, kolonya, briyantin, ağdalar, kremler, sabunlar ve bakım için diğer ürünlerin bulunduğu raflara göz atıyorlardı. Mantar tıpalı kristal şişelerde banyo yağları, bitki özleri ve nefesi tazelemek için küçük kutularda menekşe pastilleri vardı. Alt raflarda kokulu mumlar, mürekkepler, karanfil kokulu keseler, losyon ve merhem kavanozları bulunuyordu. Nettle, daha genç olan Daisy’nin ürünleri daha az bir merakla incelerken Lillian’ın saf kokular içeren yağ ve esans raflarının önünde durduğunu fark etti. Gül, melisa, yasemin, bergamot ve bunun gibi bitkilerin özleri şişelenip raflara dizilmişti. Kehribar renginde şişeyi alan genç kız, dikkatlice kapağını açıp fark edilebilir bir beğeniyle kokusunu içine çekti.

En sonunda sarışın bayan seçimini yapıp parfümünün ödemesini yaptı ve mağazadan ayrıldı. Kapı kapanırken küçük zil neşeyle çaldığından, Lillian giden kadına bakmak için başını çevirdi ve düşünceli bir tavırla mırıldandı; “Beyaz tenli ve açık renk saçlı kadınların neden sürekli amber koktuklarını merak ediyorum…”

“Amber parfümü mü demek istiyorsun?” diye sordu Daisy.

“Hayır… tenleri. Amber ve bazen de bal…”

Küçük kız şaşkınlıkla kahkaha atarak. ‘Tanrı aşkına neden bahsediyorsun?” diye sordu. “İnsanlar banyo yapmaya ihtiyaç duyduğu zamanlar dışında bir şey kokmazlar.”

Kızlar karşılıklı bir hayretle birbirlerine bakıyorlardı. “Evet kokarlar,” dedi Lillian, “herkesin bir kokusu vardır. Sakın bana fark etmediğini söyleme? Bazılarının tenleri acıbadem ya da menekşe gibi kokarken bazıları da…”

“Bazıları da erik, palmiye ya da taze ot gibi kokar.” diye yorum yaptı Nettle.

Lillian tatminkâr bir gülümsemeyle ona baktı. “Kesinlikle!”

Nettle gözlüklerini çıkarıp dikkatle parlatırken zihni soru işaretleriyle doluydu. Olabilir miydi? Bu kızın bir kişinin öz kokusunu keşfetmesi mümkün müydü? Kendisi de ayırt edebiliyordu fakat bu ender bulunan bir yetenekti ve böylesi bir maharete sahip olan bir kadınla hiç tanışmamıştı.

Lillian Bowman, bileğine asılı boncuk işlemeli çantasından katlı bir kâğıt çıkardı ve ona doğru yaklaştı. Kâğıdı ona verirken, “Parfüm için bir formül var,” dedi, “ama içerik olarak kullanılacakların miktarlarından emin değilim. Bunu benim için hazırlar mısınız?”

Nettle kâğıdı açıp listeyi okurken gri kaşları hafifçe titredi. “Alışılmadık bir karışım ama çok ilginç. Sanırım güzel bir sonucu olacak.” Büyük bir ilgiyle kıza bakıyordu. “Bayan Bowman bu formülü nereden edindiğinizi sorabilir miyim?”

“Aklıma geldi.” İçten bir gülümseme kızın yüzünü aydınlattı. “Hangi kokuların benim simyama daha etkili olacağını düşünmeye çalıştım. Ama dediğim gibi, içerik olarak kullanılacakların miktarlarından emin değilim.”

Nettle şüphelendiğini gizlemek için bakışlarını indirdi ve fonnülü bir kez daha okudu. Normal bir müşteri, genelde ondan gül ya da lavanta kokularının baskın olduğu bir parfüm hazırlamasını isterdi fakat daha önce kimse ona bunun gibi bir liste vermemişti. Daha da ilginç olanı, koku seçimlerinin alışılmadık ama uyumlu olmasıydı. Kim bilir, belki de kızın böyle özel eşleştirmeleri yapabilmesi sadece bir tesadüftü.

Nettle kızın kabiliyetlerinin sınırlarını merak ederek. “Bayan Bowman size parfümlerimden bazılarını göstermeme izin verir misiniz?” diye sordu.

Lillian neşeyle, “Elbette,” diye cevapladı. Nettle parlak sıvıyla dolu küçük kristal bir şişeyi çıkardığında, genç kiz hevesle tezgâha yanaştı. Yaşlı adam temiz bır mendile birkaç damla parfüm damlatırken, “Ne yapıyorsunuz?” diye sordu Lillian.

Nettle ona mendili uzatıp, “Bir parfüm asla doğrudan şişesinden koklanmamalı.” diye açıklamaya başladı. “İlk adım olarak alkolün uçup gitmesi için onu havalandırmalısınız ancak o zaman asıl koku alınabilir. Bayan Bowman, bu parfümde hangi kokuların olduğunu söyler misiniz?”

Hazırlanmış bir parfümün içeriğini ayırt edebilmek en tecrübeli parfümcüler için bile büyük bir çaba gerektirirdi. Öyle ki bunun için dakikalarca, hatta saatlerce parfüm defalarca koklanmalıydı.

Lillian mendildeki kokuyu içine çekmek için başını eğdi ve kendinden emin bir şekilde konuşmaya başladı. “Portakal çiçeği… turunç esansı… akamber ve… yosun?” Duraksadı, şaşkınlıkla parlayan kadifemsi kahverengi gözlerini vurgularcasına kirpiklerini kırpıştırdı. “Parfümde yosun mu var?”

Nettle allak bullak olmuş, öylece ona bakıyordu. Sıradan bir insanın karmaşık bir kokunun içindekileri fark etme kabiliyeti sınırlıdır. Belki gül, limon veya nane gibi baskın, belirli kokuları alabilir ama özel bir kokunun katmanlarını seçebilmek çoğu insanın kabiliyetini aşardı.

Nettle kendini toplayarak kızın sorusuna belli belirsiz gülümsedi. Çoğunlukla, kokularına derinlik ve benzersizlik katması için parfümlerine özel kokular karıştırırdı fakat daha önce kimse bunlardan birini bile tahmin edememişti. “Hisleriniz oldukça hayret verici ve çok şaşırtıcı. İşte, şunu da bir deneyin.” Temiz bir mendil daha çıkarıp başka bir parfümden birkaç damla döktü.

Lillian aynı mucizevî rahatlıkla konuşmaya başladı; “Bergamot… sümbülteber… tütsü…” Tereddüt etti ve yeniden koklayarak ciğerlerini zengin aromatik parfümle doldurdu. Dudaklarında muzip bir gülümseme belirdi. “Ve biraz da kahve.”

“Kahve mi?” dedi kız kardeşi Daisy ve başını mendilin üzerine eğdi. “Bunda kahve kokusu yok.”

Lillian soran gözlerle Nettle’a baktı ve adam da onun tahminini onaylarcasına gülümsedi. “Evet, kahve.” Hayranlıkla başını iki yana salladı. “Çok yeteneklisiniz Bayan Bowman.”

Lillian omuz silkti. “Korkarım koca ararken pek de işe yaramayan bir yetenek. Böyle kullanışsız bir yeteneğe sahip olmak da benim şansım. İyi bir sesim ya da muhteşem bir güzelliğim olsaydı daha çok işime yarardı. Annemin de dediği gibi, nesneleri koklamayı sevmek bir hanımefendi için pek de hoş değil.”

“Benim mağazam için geçerli değil,” diye cevap verdi Nettle.

İnsanların bir müzede gördükleri tablo hakkında tartışması gibi onlar da kokuları tartıştılar; yağmurlu birkaç günün ardından ormanın tatlı, tazeleyici kokularını, denizin iyotlu esintisini, yer mantarının yoğun küf kokusunu dile getirdiler. Bu konuşmaya olan ilgisini hemen kaybeden Daisy ise makyaj malzemelerinin olduğu rafları dolaştı ve bir pudra kavanozunu açtığında hapşırdı, sonra da bir pastil kutusu seçip gürültülü bir şekilde çiğneyerek mağazada gezinmeye devam etti.

Sohbet devam ederken Nettle, kızların babasının New York’ta koku ve sabun imal ettiği bir işletmesi olduğunu öğrendi. Lillian arada sırada fabrikanın laboratuarını ziyaret ederek koku ve hazırlanışı ile ilgili temel bilgileri öğrenmişti. Hatta Bowman sabunlarından bir tanesi için koku geliştirmede yardımcı olmuştu. Eğitimi yoktu ama Nettle’a göre kızın bir dâhi olduğu aşikârdı ancak kızın bu yeteneği, cinsiyeti sebebiyle sonsuza dek gelişemeyecekti.

“Bayan Bowman size göstermek istediğim bir esans var. Ben mağazanın arka tarafına gideceğim, burada beni biraz bekleyebilir misiniz?”

Lillian’ın meraklanmıştı, başını evet anlamında salladı ve Nettle depoya giden perdeli bir koridorun arkasında gözden kaybolurken dirseklerini tezgâha dayayıp beklemeye koyuldu. Nettle’ın girdiği oda, formül dosyaları, damıtma, esans ve boya dolaplarıyla, huni, şişeler ve ölçüm bardaklarının bulunduğu raflarla, yani üretimi için gerekli olan malzemelerle doluydu. En üst rafta, parfüm sanatı üzerine Fransızca ve Yunanca yazılmış birkaç deri kaplı kitap vardı. İyi bir parfümcü, biraz simyacı, biraz sanatçı ve biraz da sihirbaz olmalıydı.

Nettle tahta seyyar bir merdivene çıktı ve en üst raftan, çamdan yapılmış küçük bir kutu alıp aşağıya indi. Mağazanın ön tarafına gelerek kutuyu tezgâha bıraktı. Deri iple bağlanıp mumla mühürlenmiş olan kutunun kapağını açıp küçük bir şişeyi çıkardığında, Bovvman kardeşlerin her ikisi de gözlerini kocaman açmış onu izliyordu. İçi neredeyse yarı renksiz sıvı ile dolu şişe, Nettle’ın bugüne kadar ürettiği en pahalı parfümdü.

Şişenin tıpasını çıkarıp bir mendile değerli esansından bir damla damlattı ve Lillian’a uzattı. İlk koklama hafif ve yumuşaktı, neredeyse önemsenemeyecek kadar hafifti. Ama burun derinliklerinin yukarılarına ilerlediğinde, şaşılacak derecede şehvetli bir kokuya dönüşüyordu ve ilk koku geçtikten sonra geriye çok tatlı bir koku kalıyordu.

Lillian fark edilebilir bir merakla mendilin üzerinden ona bakıyordu. “Bu nedir?”

“Kokusunu sadece gece yayan ender bulunan bir orkide.” diye cevap verdi Nettle. “Taç yaprakları bembeyazdır ve yaseminden bile daha narindir. Çiçekleri ısıtmakla bu koku elde edilemez, çok kırılgandırlar.”

“O zaman soğuk damıtma yapılıyor?” diye mırıldandı Lillian. Narin taç yaprakların kokularını bırakana kadar yağ tabakalarında ıslatıldığı ve saf esansı elde edebilmek için alkol çözücülerin kullanıldığı işlemden bahsediyordu.

“Evet.”

Enfes esansı bir kez daha kokladı. “Bu orkidenin adı nedir?”

“Gece Leydisi.”

Daisy keyifle kıkırdadı. “Annemin bana yasakladığı romanlarından birinin adı gibi.”

“Sizin formülünüzdeki lavanta yerine, bu orkidenin kokusunu kullanmayı öneriyorum.” dedi Nettle. “Belki maliyeti daha fazla ama benim fikrime göre harika bir temel nota olacaktır, özellikle de sabitleştirici olarak amber isterseniz.”

“Peki ne kadar pahalı?” diye sordu Lillian vc Nettle fiyatı söyleyince gözleri kocaman açıldı. “Tanrım, bu altının değerinden de fazla.”

Ncttlc küçük şişeyi ışığa tutarak çevirdi; sıvı adeta bir elmas gibi parlıyordu. “Korkarım sihir ucuz değil.”

Bakışları hipnotize olmuşçasına şişeyi takıp ederken Lillian gülümsedi ve, “Sihir,” diyerek dudak büktü.

Nettle ona gülümseyerek. “Bu parfüm sihrin gerçek olmasını sağlayacak.” diye ısrar etti. “Aslında etkisini arttırmak için gizli bir içerik de katacağım.”

Büyülenen ama pek de inanmayan Lillian, parfümü almaya gün içinde daha sonra yeniden gelmek üzere Nettle ile sözleşti. Daisy’nin pastil kutusunu ve alacağı parfümün parasını ödeyip kardeşiyle birlikte çıktı. Daisy’nin yüzüne baktığında, kız kardeşinin her zaman canlı olan hayal gücünün sihirli formüller ve çok gizli malzemelerle ilgili düşüncelerle dolu olduğunu anladı.

“Lillian bu sihirli parfümden biraz kullanmama izin vereceksin, değil mi?”

“Her zaman vermiyor muyum?”

“Hayır.”

Lillian gülümsedi. Kız kardeşler birbirlerine rakip gibi davranmalarına ve zaman zaman çekişmelerine rağmen, birbirlerinin en güvenilir müttefikleri ve en yakın arkadaşlarıydılar. Çirkin sokak köpeklerine, sinir bozucu çocuklara ve tamir edilmesi veya atılması gereken eşyalara tapan Daisy haricinde, Lillian’ı bu hayatta sadece birkaç kişi seviyordu.

Bu kadar samimi olmalarına rağmen çok da farklıydılar. Daisy idealist, hayalperest ve bazen çocuk gibi muzip, zaman zaman da tilki kadar kurnaz olan kararsız bir kişilikti. Lillian ise, dünya ile arasına bir savunma duvarı çeken, sivri dilli, kural tanımaz ve yıkıcı bir mizaha sahipti ancak kendi çevresindeki insan topluluğuna tamamen sadıktı, özellikle de süs bitkilerine. Bu, geçen sezon balo ve akşam partilerinde bir kenarda otururken tanıştığı kız grubunun kendilerine koydukları isimdi. Lillian, Daisy, arkadaşları Annabelle Peyton ve Evangeline Jenner birbirlerine koca bıılma konusunda yemin etmişlerdi. Çabaları, iki ay önce Annabelle’in Bay Sitnon Huııt ile yaptığı muhteşem evlilikle sonuç vermişti ve şimdi sırada Lillian vardı. Fakat kimi bulacakları veya onu nasıl elde edecekleri hakkında planları yoktu.

“Elbette parfümü denemene izin vereceğim.” dedi Lillian.

“Tanrı bilir karşılığında ne isteyeceksin.”

“Bana deliler gibi âşık olacak yakışıklı bir dük, elbette,” diye cevap verdi Daisy.