Birazoku

Hüseyin Ferhad’ın yeni şiir kitabı Yapı Kredi Yayınları tarafından yayımlandı. Şairin 1982’de “Deniz Çobanları” kitabıyla başlayan şiir serüveni “Aşktır, Nerede Görsem Tanırım Onu” adlı dokuzuncu şiir kitabıyla sürüyor.

Hüseyin Ferhad’ın Kılıç İpekte Sınanır adlı toplu şiirler kitabıyla poetik yazılarından oluşan düzyazı kitapları Yapı Kredi Yayınları tarafından yayımlanmıştı.

Uzandım yanına, sol tarafına

öteye itip aramızdaki dağı

Baktım, uzun, incecik bir yılan ıslığı

baktım, akıp gitti yokuş aşağı

İçindekiler

7 • Gözlerinden Belli Benden
Bir Şey Sakladığı
9 • Öyle Üryan Kal Belleğimde
11 • Nerede Görsem Tanırım Onu
13 • Lili Sevan
15 • Çile, Çekicin Ç’siyle Yazılır
17 • Ve Açık Unutulmuş Bir Kitap
18 • 1417, Asya’nın Ön’ü
21 • Yüzün Ela Gözlerinle Maruf
22 • Suluboya Bir Şair Portresi
24 • Afşin
25 • Kim Sus İşareti Yaptı Size
26 • Ama Aşkla Sor Dedi Kâhin
29 • Mikra Asia
30 • Hayat Bir Bayram Arifesidir
31 • İlk İ’si Düşmüş Fiil
33 • 1721, Eis Ten Polin
36 • Sonsuzluk Bir Rind Yalanıdır
37 • 1978, Güvenpark
38 • Yoo, Bir Yılan Isırığı O
39 • Bir Çeçen Hançeri
40 • Türkiye’nin Öteki Tarihi
41 • Üst Üste Düşsün Diye
Gölgelerimiz
42 • Sır Kadın
44 • Kurtalan Ekspresi
45 • Daha Gitmem Yüreğir’e
47 • Hey Nöbetçi, Toparlan ve
İn Aşağı
49 • Edessa
51 • Javid Fakhim Ghanbarzadeh
ile Söyleşi
53 • Elazığ Ağıdı
55 • Hah, Orada Dur

GÖZLERİNDEN BELLİ BENDEN BİR ŞEY SAKLADIĞI 

Yaz artığı bir çift turna
bir bozlağın göğümüze bıraktığı

Kimin umurunda yağmur, fırtına

Uzandım yanına, sol tarafına
öteye itip aramızdaki dağı

Bilezikleri domuz dişinden, beyaz
ondan daha beyaz boyunbağı

Terk edilmiş bir kent, eski bir kent
gibi suspus Bingöl, Kiğı

Yüzü diyorum yüzü bir gazel
kırmızısını atmış bir güz yaprağı

Gözlerinden belli, gözlerini kaçırmasından
benden bir şeyler sakladığı

Gerdek gecesi tutsak alınanın
kırk gün serili durur yatağı

Bir freske, minyatüre dönüşür
ikisinin de çarşafa düşen çıplaklığı

Uzandım yanına, sol tarafına
öteye itip aramızdaki dağı

Baktım, uzun, incecik bir yılan ıslığı
baktım, akıp gitti yokuş aşağı

Kimin umurunda Bingöl, Kiğı

ÖYLE ÜRYAN KAL BELLEĞİMDE 

Yoo, istediğin kadar itiraz et
bir bileşkedir cesaret ve düello
saç ve tülbent ama çağla küfü tülbent
yağmur taşı ve balbal
Anadolu ve Cumhuriyet

Öyle kal belleğimde, öyle üryan
demin gelmiş gibi ırmaktan
öyle ıslak: Ağzının kenarında yine o şarkı
yine o şakrak divan

Kal, öyle sırıl kal belleğimde

Sesin daha serin evvelsi çarşambadan
daha yeşil. Lale ya da nilüfer değil
bir dal yavşan sanki. Eski 23 Nisan
sabahları kadar cıvıl hem de

Kal, öyle çırıl kal belleğimde

Bak perdenin arkasından, kapı aralığından
nasıl da akıyor Mayıs, Haziran

Hazır ol’a geçer tüm kasaba halkı
şimdi sokağa çıksan

NEREDE GÖRSEM TANIRIM ONU 

Ölmeden de yıldızlara irişir insan
hem de güpegündüz, hınca hınç insan içinde

Kar istemiştin ya Kaf dağından
kapıp getirdim işte billur sahan içinde

Edessa’yı değil, Dersim’i, Van’ı değil
çölü mü seçtin onca mekân içinde

Bülbül kisvesine bürünmüş figan eder cinin
her tan sökümü orman içinde

Aşktır, nerede görsem tanırım onu, tebdil ya da üryan
yek başınadır dost düşman içinde

Adın cönklere, ağulu klamlara yakışır
Kejê, ışığa dönüşür zindan içinde

Hepimizin bir hasmı vardır gizli ya da aşikâr
bir de saklı silahı yatak yorgan içinde

Aklını o mineli yüzük çeldi demek
şunca takı şunca armağan içinde

Hikâyemiz herkesin Kayı’p şeceresidir
p harfi düşmüş kalbur saman içinde

Yüzünü diyorum yüzünü sevinçle donat
buluşacağız elbet ahir zaman içinde

İlk adın neydi, Lorig miydi yoksa Şilan mı
sade ikimizin bildiği lisan içinde

Tütsü taamıdır ruhların, çağır
daha hû çekmeden gelirler buhurdan içinde

Maraş, Çorum, Sivas, Ankara Garı
lafı mı olur Hüseyin Ferhad’ın bunca ziyan içinde

Ölmeden de yıldızlara irişir insan
güpegündüz, hem de hınca hınç insan içinde

LİLİ SEVAN 

Sahi, bu Dünya kimin yurdu?

Sahi, bu Dünya kimin yurdu?

Peki ama bu Dünya kimin yurdu?

Şu evlerde Ermeniler otururdu
biz şu evlerde. Lili Sevan
sınıf arkadaşımdı okuldan:
sıska, kibrit bacaklı, şivekâr
bir o kadar ürkek, sakıngan.
(Şimdi kim bilir nerede
kiminle, hangi cehennemde?
Birkaç tel durur hâlâ saçından
cebimde, meşin kesemde.)
Sinsi, kem gözlerden azade
bir araya gelsek ne zaman
(ben, o, Sarkis, Kamber, Dudu)
suluboya resimleri andıran
Afrin kenarında, Amanos eteklerinde,
yüzünde o esrik, esrarengiz ifade
şiirler okurdu Zahrad’dan.

(Nedense hep ondan okurdu;
yakını, akrabasıydı belki de.)
Tek kelime anlamadığım hâlde
yaralı bir Orontes kurdu
upuzun ulurdu içimde
upuzun ulurdu içimde
upuzun ulurdu içimde.

ÇİLE, ÇEKİCİN Ç’SİYLE YAZILIR

Nasıl anlatılır bir süt ırmağı
her sabah atların, kadınların yıkandığı

Kişiye özel bir kireç ocağı
nasıl anlatılır; şu ev, şu sokak, şu mahalle

Güzel kış, lacivert ikindi, yağmur çocuk
ikna edemiyor insan kendini bile

Aşklar ki artzamanlı okunur
yazılsa da geçmiş zaman kipiyle

Acıya, gözyaşına tapan bir halkın
ne yele geçer sözü, ne sele

Yine Urartular, Luviler ayaklanır
tökezlese, taşa değse ayağı

Güzel kış, lacivert ikindi, nergis çocuk

Nasıl anlatılır bir gül yaprağı
suda seken bir gül yaprağı

Ko, orada dursun ebemkuşağı
dursun, kopana dek büyük zelzele

zelzele değil, çile! Ç ile yazılır. Kim bilir kaç anlamı vardır: Zehir gibiliği biberin,
biber gibiliği özlemin, dayanılır gibi değilliği rehineliğin. Devran bu minval
üzre: Hep tekdir et, hep azarla, hep bağır. Zile değil, Lice ya da Şile de değil, çile!
Çivinin, Çine’nin Ç’siyle yazılır, kanaviçenin ama demir kanaviçenin ç’siyle

Som gümüşten bir şelale
dudaklarının aralığı. Gizli, gizemli bir iskele

Güzel kış, lacivert ikindi, yahşi çocuk

İster Kur’an’a bas elini, ister İncil’e
ikna edemiyor insan kendini bile

Hadi gidelim buralardan, şu şehirden
Türkçeden daha ücra bir dile 

…