Birazoku

Sorunlu genç kadınların cenneti Spindle Koyu’na hoş geldiniz!
Burada bir tane bile yakışıklı erkek yok.
Şimdilik…

Spindle Koyu varlıklı ailelerin sorunlu kızları için mükemmel bir yerdir: Fena halde utangaç olanlar, evlilikten nasibini almış genç eşler ve yanlış erkeklere ümitsizce kapılmış genç kadınlar.
Rycliff’in yeni kontu Victor Bramwell, buraya ait olmadığını bilmektedir; zira koy, kız kuruları ve koyunlardan ibarettir. Ama bir milis kuvveti toplama emri aldığı için onlara katlanmak zorundadır. Aslında görevi çok kolaydır ama yarattığı ütopyayı Bram’in uyduruk ordusundan korumaya kararlı Susanna Finch yüzünden, durum içinden çıkılamaz bir hal alır.
Susanna adamlara bulaşmayacağına, Bram de kadınlarla iletişim kurmayacağına yemin eder ve böylece aralarında destansı bir savaş başlar… Kaybedecek bu kadar çok şey varken kazanan kim olacaktır?

“Şahane… Özgün karakterlerle ilgili gizli gerçekleri yavaşça ortaya çıkaran, zekice diyaloglar ve baştan çıkarıcı, romantik karşılaşmalarla dolu.”
Publishers Weekly

“Dare, okurların ne istediğini çok iyi biliyor. Rahat okunan, büyüleyici kurgusu; kendini sevdiren karakterleri, esprili üslubu ve şehvet dolu sahneleriyle bağımlılık yapıyor.”
Booklist

“Kadınlar ve erkekler arasındaki bu capcanlı, seksi ve eğlenceli savaş, okuyucuları harika bir maceranın içine çekiyor.”
Library Journal

*

Birinci Bölüm

Sussex, İngiltere

1813 Yazı

Bram gözlerini bir çift büyük, kara göze dikti. Şaşırtıcı bir zekâ parıltısı yayan gözlere. Bu, bir erkeğin mantıkla anlaşabileceği nadir dişilerden biri olabilirdi.

“Bak şimdi,” dedi. “Bunu kolay ya da zor yoldan yapabiliriz.”

Kadın yumuşak bir homurtuyla başını çevirdi. Sanki adamın varlığı son bulmuş gibi.

Bram ağırlığını iyi durumdaki bacağına verirken, gururunun yaralandığını hissediyordu. İngiliz Ordusu’nda yarbaydı ve bir seksen beşe yakın boyuyla, etkileyici bir duruş sergilediği söylenirdi. Genellikle, askerlerine attığı bir bakışla en ufak bir itaatsizliği bile bastırırdı. Görmezden gelinmeye alışkın değildi.

“Dikkatle dinle, bakalım.” Kadının kulağını sertçe kıvırdı ve sesini tehditkar bir tona düşürdü. “Kendi iyiliğin için dediğimi yapsan iyi olur.” Kadın tek kelime etmese bile, cevabı açıktı: Harika yünlü kıçımı öpebilirsin.

Baş belası koyun.

Her zamanki gibi itaatkâr olan Thome silahını indirdi. “O zaman kılıcım var. Daha dün gece biledim.”

“Onları doğrayamayız.”

Thorne omuz silkti. “Karnım aç.”

Evet, işte Thorne böyleydi. Açık sözlü, iş bitirici. Merhametsiz. “Hepimiz açız.”Bram’in karnı bunu kanıtlarcasına guruldadı. “Ama şu anki amacımız yolu açmak; ölü koyunu yoldan çekmek canlısını hareket ettirmekten daha zordur. Onları sadece itmemiz gerekiyor.”

Thorne tüfeğinin horozunu indirdikten sonra silahı kıvrak bir hareketle çevirdi ve dipçiğiyle hayvanın yünlü böğrünü dürtükledi. “Kıpırda, seni kahrolası yaratık.”

Hayvan tepeye doğru ağır adımlarla birkaç adım ilerleyerek etrafındakileri dürtüp sırayla hareket etmelerini sağladı. Bayırın aşağısından, arabacılar tekrar durmadan önce atları harekete geçirdi, zorla kazanılmış birkaç santimlik ilerleme onları mutlu etmemişti.

İki yük arabasında Bram’in alayını yeniden donatmasına yetecek malzemeler vardı: Tüfekler, kurşunlar, top gülleleri, üniformalar için yün ve ince kil. Masraftan kaçınmamıştı ve onları bu tepeye çıkaracaktı. Tüm gününü alsa ve her adımıyla birlikte diz kapağından uyluğuna doğru yakıcı bir acı yayılıyor olsa da. Üstleri savaş alanında komutanlık yapmaya kaldığı yerden devam edecek kadar iyileşmediğini mi düşünüyordu? Onlara yanıldıklarını kanıtlayacaktı. Yavaş yavaş. “Bu saçmalık,” diye homurdandı Colin. “Bu hızla, önümüzdeki salı günü ancak ulaşırız.”

“Konuşmayı kes de hareket etmeye başla.” Bram çizmesiyle bir koyunu dürttü ve bunu yapmasıyla irkilmesi bir oldu. Bacağı zaten onu öldürürken, ihtiyacı olan son şey başına bela açmaktı ama babasının tüm hesapları ve mülküyle birlikte ona miras bıraktığı şey tam olarak oydu: Serseri kuzeni Colin Sandhurst, yani Lord Payne’in sorumluluğu.

Başka bir koyunun böğrüne daha vurdu, kendine içerlemiş bir meleme ile birlikte birkaç santim daha kazandırdı.

Colin, “Bir fikrim var,” dedi.

Bram homurdandı, şaşırmamıştı. Colin’le ikisi yabancı sayılabilecek kadar yakınlardı. Fakat Etonda birlikte geçirdikleri birkaç yıl boyunca, genç kuzeni hep fikirlerle dolu olmuştu. Onu boğazına kadar pisliğe batıracak fikirlerle. Bu durumlardan en azından birinde onu gerçek anlamıyla pisliğe batırmıştı.

Colin, bir Brame bir Thorne’a baktıktan sonra tekrar Brame döndü, gözleri hevesliydi. “Size soruyorum, beyler. Elimizde bol miktarda barut var mı, yok mu?”

“Sükunet, toplumumuzun temelidir.”

Çok değil, dört yüz metre kadar ileride, Susanna Finch soylu genç leydiler için bir pansiyon olan Kraliçe’nin Yakutu’nun dantel perdeli, küçük salonunda oturuyordu. Onunla birlikte pansiyonun en yeni müstakbel müşterileri Bayan Highwood ve üç evlenmemiş kızı bulunuyordu.

“Spindle Koyu’nda, genç hanımefendiler sağlıklı, iyileştirici atmosferin tadını çıkarıyor.” Susanna şöminenin başına toplanmış, hevesle iğne işi yapan leydileri işaret etti. “Gördünüz mü? Sağlıklı olmanın ve nezaketin resmi.”

Genç leydiler hep birlikte yaptıkları işten başlarını kaldırdılar ve onlara uysal, ağırbaşlı gülümsemeler gönderdiler.

Muhteşem. Susanna onları başını eğerek onayladı.

Normalde, Spindle Koyu’nun hanımefendileri böyle güzel bir öğleden sonrayı içeride iğne işi yaparak asla ziyan etmezdi. Kıyıda dolanır, koyda denize girer ya da yamaçlara tırmanırlardı. Fakat yeni ziyaretçilerin köyü ziyarete geldiği böyle günlerde, görgü kurallarına uygunluk oyununun oynanması gerektiğini herkes anlıyordu. Konu genç bir kadının hayatını kurtarmaya geldiğinde, Susanna zararsız ufak bir oyuna aldırmıyordu.

…