“Önce tencerelerin karnı acıkır burada. İnsanlar susamadan sürahiler yanar susuzluktan. Tavalar sır döker tabaklara. Şişeler bardakları tutkuyla öperken kepçelerden kaşıklara arzu akar. Ekmeğin zevkini…

Hassas bir adam… Çiçekçi… Bağlanamıyor kimseye. Kendi kalabalığından bile korkuyor. Düşünceleri daldan dala uçuyor, şarkılar eşliğinde… Adı Talip… Dünyası sadece kendisinin hissettiği bir depremle…