Birazoku

Eviniz kutu gibi küçücük bir evdi,
Sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi;
Güneşin batmasına yakın saatlerde
Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede.
Yaz, kış yeşil bir saksı ıtır pencerede;
Bahçende akasyalar açardı baharla.
Ne şirin komşumuzdun sen, Fahriye abla!
“Kardır yağan üstümüze geceden. Yağmurlu, karanlık bir düşünceden. Ormanın uğultusuyla birlikte Ve dörtnala, dümdüz bir mavilikte Kar yağıyor üstümüze, inceden.
Sesin nerde kaldı, her günkü sesin, Unutulmuş güzel şarkılar için Bu kar gecesinde uzaktan, yoldan, Rüzgâr gibi tâ eski Anadolu’dan Sesin nerde kaldı? Kar içindesin!”
Kar, Selam, Ağrı, Serenad, Olvido gibi
pek çok büyük şiirin ve Fahriye Abla’nın şairi:
Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin
ustalarından Ahmet Muhip Dıranas’ın Şiirleri.

Münire’ye
Bir gün, laf arasında, bana: “Bir beşik gibi sallanır dünya, rahat uyusun diye bütün çocuklar…” gibi bir söz söylemiştin. O gün bu gün düşünürüm ki, insanların barışını ve evrensel sevgiyi daha özge bir biçimde anlatmak kabil değil. Ben yaşantımı şiire, şiirimi de bu sevgiye verdim. Sanırım, kitapta savaş sözcüğünü bulmayacaksın. Kaldı ki, esimim senden gelir. Onun için, kitabı, sevinerek, sana armağan ediyorum; sana ve bu inançla yaşayanlara, ölenlere…
871974

Son bulut sıyrılınca…
Son bulut sıyrılınca üstünden Beyaz alevden bütününle sen Hayalimde belirmeden daha,
Gece, yeryüzü varıp uykuya Issızlıkta ay inince suya Benzedin odamda bir sabaha.
Aman, dur! ve hiç kıpırdama ki, Kusursuzluğunda başlar belki Kalbi ulaştıran yol, Allah’a.
Sonsuzsun bu ak güzelliğinle! Ölüp, ölüp de her an sevginle Dirilmek… bir, bir daha, bir daha…

SELÂM
Uçuşuyor, duran bir ânın havasında Işıktan kuşları bir akşam seherinin; Gündüzün geceyle buluşan noktasında Yaklaşıyor musikîsi eteklerinin.
Ve sanki ufkuma baştanbaşa gül rengi Kanatlarını açmada bir altın devir. Başlıyor ömrün ve ölümün güzelliği, Söyleyecek şimdi zaferlerini şiir;
Selâm, sonsuzluğun aydınlık bahçesinden Selâm, senelerce, senelerce evvele, Hatırası kalbe ışıklarla dökülen En sevgiliye, en iyiye, en güzele.
Geçmiş bir zamanı kalbim bulmak üzredir, Tamamlanacaktır yarım kalmış rüyalar; Ey hafıza! cömert memenden beni emzir, Zengin renklerini ufkuma dök, ey bahar!
Uzattığımız bu tası dolduracak mı Yine bol sularla akarak o çeşmeler? Yoksa, hiç bulunmayacak kadar uzak mı Dudakları öpüşlerle dolu geceler?
Ey, pembe akşamların karasevdaları! Güzelliklerine doyulmamış zamanlar! Ergen yastığının ateşten rüyaları! Ey, saf kalbimizde doğmuş ve ölmüş anlar!..
Hatırası kalbe ışıklarla dökülen En güzele, en iyiye, en sevgiliye Selâm, sonsuzluğun aydınlık bahçesinden, Selâm, senelerce, senelerce öteye…

HER GÜNKÜ ŞARKIM
Her gün ekmeğimi bölüşürsün Yalnızlığımın sofrasında, Yorganım altında üşürsün Her güz ve bahar arasında.
Bağlayansın her göz yaramı, Gülmek görevin ben gülünce; Yağmur senin gibi ağlar mı Gözlerimden yaş dökülünce?
Her düşüncemin ıstıraplı Serüveni, hayırlı rüyam. Sen ey, günahlı ve sevaplı, Allahlı ve şeytanlı dünyam!
Her günkü şarkısı dudağın, Havayı dolduran kokusu Yağmura kavuşmuş toprağın; Yediğim ekmek, içtiğim su.

ÇEŞME BAŞINDA
•
Türkü söyleyip bir kız sudan gelirdi, Ayışığıyle dolu testilerinden içirdi bir yudum su testilerinden.
Sen misin içen sudan? kalbim delirdi; Tutmak için koştum ayışıklanna. Dağılıp karıştım ayışıklarına.

PORTRE
Bir bahara açık duran penceresinde Belki bir gün gelir geçmiş zamanı arar Diyerek bu portreyi çizdi sanatkâr, Bir oda içinin ışık ve gölgesinde.
Verdi bir başka renk, başka biçim, hasından; Diledi ki bir ölümsüz ömür yaşasın, Geçsin geceleri kışın, günleri yazın, Süzgün gözlerini seyredip aynasından.
Severdi, ağlardı, güler ve hatırlardı Değişmeden önce sanatın fırçasında; Onun bu güzel’e gebe Rönesansında Günler birbirini güden hoş anılardı.
Şimdi çerçevede mahpus yaşamaktadır, Alnında o yaman ölmezliğin zaferi; Uzak bir rüyada yüzer gibi gözleri, Artık ne gülmekte ne de ağlamaktadır.