Birazoku

Bu yolculukta sizlere büyük değerlerimize ait alıntılarla eşlik edeceğim. Dilerim, sözleri sözümüz; sesleri sesimiz olsun… Her bir çiçeğin anlam bulması umuduyla…

***

SEN BİR ŞEY DEĞİL, HER BİR ŞEYSİN

Sen, gökyüzünün maviliğini dahi içinde sakladın. Güneşin sarılıklarına meydan verdiğin bahçenin yeşilini cennete çevirdin. Sarmaşıklara esir düşmüş çitlerle çevrili bahçene uzunca süre özenle baktın. Azmin, sadakatin, inancın, zarafetin, umudun ve karşılıksız sevginle baktın… İşte, öyle baktın yeşiline. Masumiyetine inandın, yanında oldun, dost oldun, içten sevdin. Her bir adımında bahçenin yeşiline, yaşamına bir adım daha attın.

Asaletine kavuşup, masumiyetine tekrar inanmaya koyuldun. Alçakgönüllülüğünü besledin, ne istediğini bilmeye başladın. Aşka, sevgiye, mutluluğa inanmaya koştun. İyimserliğini yeniledin. Hatıralarını ayıkladın, en güzellerini zihninde taşımaya başladın. Buruk, alıngan, melankolik, gergin, kıskanç, isyankâr taraflarına gem vurmayı öğrendin. Gururunu bir kenara bırakıp, sorunları çözmeye odaklandın. Hayal kırıklıklarını en aza indirerek çiçeklerine sarıldın. Papatyana, menekşene, lalene, gülüne, lilyumuna, kamelyana, karanfiline, glayörüne, gerberana, petunyana, nergisine ve daha her bir çiçeğine, en saf topraklarında kök saldırdın, can verdin. Onlar için fazlaca güneş sarılıklarını ağaçlarının dallarında dizginledin. Dünyanın her bir köşesinden, güneşin sarılığından ve semanın uçsuz bucaksız maviliğinden en değerli misafirlerini ağırladın yeşilinde. Ruhunun derinliklerine, tasarladığın muhteşem mimarinin temeline birer tuğla da misafirlerin ekledi. Sen yeşilini dünyaya açtın, dünya da sana tüm renkleriyle gökkuşağını sundu. Gökkuşağın sana bir el, bir söz, bir bakış, bir davranış getirdi. Ruhunun temeli yeniden inşa edildi. Dünyayı sığdırdın her bir yeşiline…

YEŞİLİN, MAVİN, SARIN…
HER BİR RENGİNLE REÇETİNİ HAZIRLADIN: ARTIK HER ÇİÇEKTEN BAL ALIYORSUN!

Yeşili küçümsedin…
Sana misafir olan sarılığa perdeledin kirpiklerini, Maviliğe ise bir kez bile dikmedin gözlerini!

Şimdi yeşiline sahip çıkıyor,
Misafirlerini ağırlamaktan mutluluk duyuyorsun.

Maviliğe açılan avuçlarına yıldızları sığdırıyor,
Ayın tüm bedenini saran beyazlığını, yeşiline katıyorsun.

Sarılığınla birlikte kendine geliyor, Yeşil perdelerini sonuna kadar açıyorsun.

“ÇİÇEĞİ KÜÇÜMSEYEN, ALLAH’I DA KÜÇÜMSER.”
ALEXANDRE DUMAS

En son kimleri misafir ettin bahçene?

Bir kuş misali;
Ağacını kucaklayan maviliğinden baktın mı yeşiline?

Sarılığını arkana alıp kollarını sonsuzluğa açarak; Suyunu, sevgini, ruhunu verdin mi çiçeğine?

Artık misafir etme, baş tacı etme, Kulağına küpe etme vakti!

Bakma, verme, dinleme, duyma… Hissetme vakti!

Sen onlarla birlikte,
Bir şey değil, her bir şeysin!

SENİN HER BİR ŞEYİN KENDİ BAHÇEN!

Bugün, hayatının en muhteşem anına tanıklık edeceksin. Bugün ilk defa, yeşilinde misafirlerini ağırlayacaksın. Uçuk ruhundaki heyecan, ayaklarını yerden kesecek… Her bir köşende açan çiçekler, hayatına anlam katacak. Tüm misafirlerine armağanın olan bu çiçeklerden, hayatın boyunca unutamayacağın şeyler öğreneceksin. Misafirlerinin ağırlığı, yeşilindeki çiçeklere yansıyacak, tependeki maviliğin ve sarılığın sana kuşlar taşıyacak. Dünyanın her bir yerinden gelen misafirlerine, maviliğin ve sarılığın hediyeler sunacak. Senin bu rengârenk günün, dönüm noktan olacak ve sonsuzluğa kadar ulaşacak…