Birazoku

Cemaat mi?, Hareket mi, Örgüt mü?

Faethullah Gülen Hareketi (FGH), Gönüllüler Hareketi (GH), F Tipi yapılanma ya da Fethullahçılar ne derseniz deyin, cemaatin en önemli sorunu şeffaflıktır.
Demokrasilerde -yasalara aykırı olmadığı sürece- hiç kimse, kimsenin örgütlenme hakkına karışamaz ve herhangi bir hareket veya faaliyet etrafında toplanmasına engel olamaz.

Fethullah Gülen 10 bin kilometre uzaktan Pensilvanya’dan yaptığı “Elimde olsa mezardan ölüleri kaldırıp evet oyu verdirirdim.” açıklaması ile Türkiye’de Anayasa değişikliğinin kaderi değişebiliyorsa, ne kendisi ne de cemaati şeffaflık taleplerine kayıtsız kalamaz. Çünkü o artık bir ülkenin kaderi üzerinde etkisi olacak noktaya gelmiş demektir. Demokrasi üzerinde yeni bir ‘vesayet’ kurumu mu yoksa bir iyilik hareketi mi olduğuna şeffaflaştıkça karar verilecektir.

IHH’nın Gazze’ye götürdüğü yardım gemisi konusunda “Yardımı götürmeye kalkışmadan önce İsrail ile gerekli görüşmelerin yapılması gerekirdi.” diyerek Türkiye Cumhuriyeti hükümetinin açıklamalarının tersine tavır alıyorsa bu gücü nereden bulduğunun bilinmesi gerekir.

“Bu işte bir Gatakulli” var diyerek henüz kesinleşmemiş Ergenekon davası hakkında hüküm açıklıyorsa eleştirilere de açık olması gerekir.

Bu kitap, Ergenekon iddianamelerinin ek klasörleri içinde yer alan MİT, polis ve jandarma raporlarına dayanıyor. Şeffaflık taleplerine kayıtsız kalan cemaatin işleyişini resmi belgelere dayalı olarak anlatıyor. Belgeler doğruysa neden şaffaf olamayacağı konusunda da cevap niteliği taşıyor.

Çoğu istihbarat raporları olan bu belgeler son günlerdeki tartışmalar ışığında okunduğunda daha da önem kazanıyor.

***
İÇİNDEKİLER

YENİ BASKIYA ÖNSÖZ…7

1.BÖLÜM:
FETHULLAH GÜLEN VE ERGENEKON…17

2.BÖLÜM:
MİT BELGELERİYLE FETFiULLAH GÜLEN…39

3.BÖLÜM:
FETHULLAH GÜLEN VE POLİS…61

4.BÖLÜM:
ASKER VE FETHULLAH GÜLEN…149

5.BÖLÜM:
DARBE BELGESİ Mİ, KOMPLO BELGESİ Mİ?…221

SONUÇ:
FETHULLAH GÜLEN HAREKETİ SİYASETİN İÇİNDE…243

EK-1:…251

SONUÇ…277

EK-2:…279

***

YENİ BASKIYA ÖNSÖZ

CEMAATTEN, HARAKETE, HARARETTEN ÖRGÜTE Mİ?

Bu kitabı 2009 yılı Temmuz ayında Ergenekon belgele­rinde Fethullah Gülen Ve Cemaat adıyla yayınlamıştık. Kitabın hiçbir yerinde Fethullah Gülen ve onu destekleyenler için tarikat yada örgüt nitelemesi yapmamıştım.

Çünkü insanların bir görüşe veya tutuma kendilerini ya­kın hissetmesi ve içinde olması doğaldır. Kurumsal bir çatı altında toplanmasında da ne yasal ne de sosyal bir engel yoktur.

Türkiye’de devletin her kurumunda etkili olan ve birbirle­rini tanımasalar da aralarında bağlantıları sağlayan kişilerin olduğu bir yapılanma elbette merak konusudur. Çünkü bu yapının, hareketin üyesi olmayan diğer yurttaşların yaşam­ları üzerinde de etkisi vardır. Bu nedenle aklı başında birçok insan Fethullah Gülen hareketinin şeffaf olması çağrısında bulundu. Ancak bu çağrı hiçbir zaman karşılık görmedi.

Fethullah Gülen ve cemaatin söylemleri ile cemaatin tu­tumunda, “görünen” ile “yaşanan” arasında var olduğu dü­şünülen ve hissedilen fark elbette özgür bireylerin ilgisini ve tepkisini de çekecektir.

Cemaat kendisi hakkındaki şeffaflık taleplerine cevap vermeyince önümüzdeki en önemli kaynağı değerlendir­mek istedim. O kaynak Ergenekon davası iddianamesinin ekleri arasında bulunan Milli İstihbarat Teşkilatı (MİT), Emniyet Genel Müdürlüğü (EGM), Mülkiye Teftiş Kurulu raporları ve Genelkurmay Başkanlığı ile Jandarma Genel Komutanlığı’nın resmi raporları bir bütünlük içinde yayın­ladım.

Cemaatin insanları korkutan gücünün ilk hukuki testi Er­zincan Cumhuriyet Başsavcısı İlhan Cihaner’in tutuklanma­sı ile sonuçlanan soruşturmaydı.

Cihaner, İsmailağa Cemaati diye başladığı soruşturmada Fethullah Gülen Cemaati’ne ulaştı. Türkiye genelinde bir soruşturma yürütürken bir anda kedisini Ergene kon Davası sanığı olarak buluverdi.

Basında Cihaner’in başına gelenlerin cemaat operasyonu olduğu sıkça yazıldı. Başsavcının yorumu da böyleydi.

Ben kitabımda cemaatin faaliyetlerini “örgüt” diye nite- lemezken 2010 yılı Ağustos ayında Emniyet Müdürü Hanefi Avcı’nın kaleme aldığı Haliç’te Yaşayan Simonlar Dün Devlet Bugün Cemaat kitabı ortalığı sarstı.

Hanefi Avcı, kitabında varlığı hissedilen cemaatin polis, adliye ve ordu içine uzanan bağlantılarını deşifre etti.

Kendisi de bir zamanlar cemaate yakın duran ve çocuk­larını cemaatin okullarından Samanyolu Koleji’nde okutan Avcı, cemaate bağlı polislerin devletin hukukuna değil ce­maatin isteklerine göre davrandığını iddia etti. Adeta Fet­hullah Gülen Cemaati’ne savaş açtı. Yıllarca sol örgütlere karşı operasyonlar yapan, solculara yaptığı işkencelerle anı­lan Hanefi Avcı bir anda yasadışı sol bir örgüte “yardım ve yataklıktan” tutuklandı.

Avcı Silivri cezaevine konuldu. Yaşadıklarını cemaatin operasyonu olarak adlandırdı.

Hanefi Avcı kitabında cemaatten harekete, hareketten Örgüte dönüşen bir yapılanmadan söz ediyor ve insanların özgürlüklerini tehdit ettiğini anlatıyor.

Hanefi Avcı’nın bu kitabın sonuna da konulan iddiala­rının doğru olup olmadığı zamanla ortaya çıkacak ancak, kitabın içindeki resmi raporlarla benzeşen yönü olduğu da gözden kaçmıyor.

İşte bu kitabı okurken bunu göz önünde bulundurmak gerekiyor.

Ekim 2010, İstanbul

***

ERGENEKON SANDIĞINDAN ÇIKAN GÜLEN KÜLLİYATI

“Yabancılar doğru anlarken, bizde bazılarının anlayış­sızlığı devam ediyor… Evinin “mütevazı” salonunda ağırladığı ziyaretçiler arasında bulunan Zaman gazetesi yazarı Hüseyin Gülerce’ye bu ifadelerle yakınıyordu Fethullah Gülen, Samanyolu televizyonunda ana haberleri izlerken… Almanya’daki uluslararası Gülen konferansın­da Prof. Thomas Michel’in konuşmasının aktarıldığı ha­ber üzerine bu değerlendirmeyi yapıyordu…

“Anlayışsızların anlayamadığı, (Gülen’in kendi ifade­siyle) “Gönüllüler Hareketi”nin amacı ve faaliyetleriydi. Yandaşlarının “Fethullah Gülen Hareketi”, uzağında bu­lunanların “Fethullah Gülen Cemaati”, karşı olanların ise “Fethullah Gülen Tarikatı” ya da kısaca “Fethullahçılar” diye tanımladığı oluşumu kastediyordu “Hocaefendi”…

Tedavi göreceği gerekçesiyle 1998 yılında Türkiye’den ayrıldı ve ABD’ye gitti. 10 yıldan bu yana bu ülkede yaşı­yor. Pensilvanya’da ikamet ettiği çiftlik evi sıkı güvenlik önlemleriyle korunuyor…

Hakkında açılan davalar beraatle sonuçlandı. Bizzat Adalet Bakanı’nın ifadesiyle, ülkeye dönmesinde hukuki açıdan da hiçbir engel bulunmuyor. Ama belli ki, sürege­len bir “anlayış” sorunu var orta yerde…

Peki, neydi bu anlayış sorununun temelinde yatan “da­hili” nedenler?..

Bu soruya yanıt olarak pek çok gerekçe sıralamak mümkün… Ancak, özellikle iki temel noktaya işaret et­mekte yarar var: Birincisi, bizzat Fethullah Gülen adı ve bu ad etrafında düğümlenen olgular. Bu çerçevede, çeşitli vesilelerle ve çeşitli yollarla basına ve televizyonlara yan­sıyan vaaz kasetlerinde dile getirdiği görüşler, yorumlar… İkincisi ise, cemaat içinde yer almış kişilerin; cemaatin amaçları, çalışma yöntemleri ve sosyo-politik yaşamı bi­çimlendirme iddialarına dair toplumda endişe yaratan açıklamaları…

Kuşkusuz, toplumun değişik kesimlerinde bu iki olgu üzerine farklı görüşler söz konusu. Dahası, bu olguların süreç içinde önem sırasını değiştirmesi ve algı değişikliği­ne yol açması da pekâlâ mümkün.

Ancak bir üçüncü olgu var ki, kafalardaki soru işaret­lerini ve endişeleri sürekli kılmaya yetiyor. O da pek çok kişinin üzerinde uzlaştığı “şeffaflık” sorunu…

Bu çerçevede, tartışma gündeminde yer alan bir di­ğer önemli soru ise, sayıları giderek artan ve kamuoyu oluşturmada önemli bir güç haline gelen “cemaate yakın medya kuruluşlarının; kamu hizmeti niteliği taşıyan ya­yıncılık mı yaptıkları yoksa asıl olarak belirli bir grubun propaganda aracı olarak mı işlev gördükleri” sorusudur.

Şeffaflığın gereği olarak okulların, üniversitelerin, ders­hanelerin, yurtların, Işık Evleri’nin, kursların, kampların yerleri, sahipleri, yöneticileri, finansörleri; öğrencilerin, rehberlerin, belletmenlerin, hatta “imam”ların, “ahilerin” kimlikleri, nitelikleri; verilen eğitimin içeriği ve niteliği­nin bilinmesi ve kamu denetimine açık olması keyfiyet değil bir zorunluluktur.

Anlaşılamama sorunu açısından ise, Fethullah Gülen’in büyük önem atfettiği “istişare” kurulları üyelerinin, ma­halle, ilçe, il ve Türkiye genelindeki üyelerinin isimlerinin bilinmesi yararlı olmaz mı?

Eğer sivil nitelikli bir toplumsal hareket kimliği taşı­yorsa organizasyon şeması, yönetim kadrosu ve tüzüğü­nün bulunması gerekmez mi?

Öğrencilere yardım amacıyla kurulmuş dernekler ve vakıfların, onlara bağış yapanların isimlerinin açık olarak bilinmesi yanında, cemaate “himmette” bulunan işadam­larının kimliklerinin de açık olması, bilinmesi gerekmez mi?

İşte bu çerçevede, kendisini bir bakıma batının “sivil toplum hareketi” niteliğinde konumlandıran Fethullah Gülen Cemaati’nin, söz konusu yapıların sosyal karakte­rinden farklı olarak “şeffaf” lık ve “hesap verebilirlik” ko­nularında ciddi açıkları bulunduğu tartışma götürmez bir gerçektir.

Tüm bu soruların açıklıkla yanıt bulması, elbetteki top­lumun rahatlaması ve hareket üzerinden süren tartışma­ların sağduyu temelinde uzlaşı şansı yakalaması bakımın­dan büyük önem taşıyor.

Şeffaflık, Fethullah Gülen’in bizzat kendi ifadesiyle, “birilerinin onu yanlış değerlendirip hakkında su-i zanna kapılarak günaha girmesine sebep olmama” adına da bir zorunluluktur.

Dahası şeffaflık, bu kavramı “bir üslup güzelliği” diye niteleyen cemaatin “kendisini daha doğru ve daha iyi an­latabilmesi” için de bir gerekliliktir.

Böylece Pensilvanya’da yaşayan Fethullah Gülen, İşık Evleri’ne himmette bulunan işadamının parasının ihale­lerdeki yolsuzluklardan gelip gelmediğini de açıkça göre­cek, bu konuda yalnızca kendisine verilen bilgilerle yetin­mek zorunda da kalmayacaktır.

Nasıl mı?

Eğer Işık Evleri’ne ya da cemaate yardımda bulunan kişilerin isimleri ve yaptıkları işler toplumun, devletin ve basının denetimine açılırsa, bu kişiler hakkındaki bilgiler de ortaya çıkacaktır. Böylelikle, ibadeti yaşam biçimi hali­ne getiren Risaeli Nur öğrencilerinin kursağından da “ha­ram” para geçmemiş olacaktır.

Bilindiği gibi yolsuzluk yalnızca ondan beslenenleri değil, toplumu çürüten bir hastalıktır ve herkes tarihin bu ahlak dışı ezeli virüsüyle mücadele etmek zorundadır.

Eğer şeffaflık olmazsa, Fethullah Gülen’in ömrünü verdiği hareketi de bu öldürücü virüsün etki alanından uzak kalamaz. Dolayısıyla, “cemaate himmette bulunan işadamları acaba hangi ihale karşılığı bağışta bulunuyor” sorusu da hep gündemde kalır.

İşte bu yüzden cemaat “anlaşılmak” istiyorsa, bu ve benzeri durumlara şeffaflıkla yanıt verebilmelidir. Herkes ve her kurum gibi…

“Anlaşılamama” olgusunun “harici” nedenlerine gelin­ce…

Artık çoğu insan, Fethullah Gülen ve cemaatini “aynı duygu heyecan ve hedefi paylaşanların bir araya geldiği bir hareket” şeklindeki tarifle yetinmiyor.

Hedefi içinse, “Hakk’ın rızasını kazanmak” şeklindeki açıklama yeterince tatmin edici bulunmuyor.

Harekete şüphe ile bakanlar açısından ise, Fethullah Gülen hakkındaki resmi raporlar farklı bir anlam taşıyor. Cemaate yakın medya kuruluşları, yalnızca 115 ülkede sahip olunan okullardan bahsederken, ekonomi, siyaset ve sosyal alanlardaki bağlantılarını açık olarak konuşmu­yor. O yüzden bilim adamları, aydınlar, gazeteciler, dev­letin resmi kurumlan farklı boyutlarda sorgulama refleksi gösteriyorlar. “Cemaat ne amaçlar, kaç üyesi vardır, nasıl örgütlenmiştir, kim destekler, yabancı ülke bağlantısı var mı” gibi sorulara (doğru, eksik ya da yanlış) yanıt veren ve her zaman ulaşılması mümkün olmayan bu belgelere yöneliyorlar.

Bu kitapta yer alan belgelerin böylesi bir ihtiyacı ne ölçüde karşıladığı tartışılabilir. Ama Fethullah Gülen’in ifade ettiği şekilde, “cemaatin anlaşılamamasının” temel nedenlerinden birini oluşturduğu da gerçek.

Dolayısıyla bu açıdan bakıldığında da, cemaat tam an­lamıyla şeffaflaşana kadar Ergenekon davası ekleri ara­sında bulunan Türkiye Cumhuriyeti güvenlik kurumları- nın hazırladığı resmi istihbarat raporları anlam taşımaya devam edecektir.

Nitekim, “gizli bir örgütlenme” düşüncesi yaratan ken­di propaganda faaliyetleri dışında, hareket hakkındaki en büyük bilgi yığını da bu raporlarda yer alıyor.

Devlet ve Fethullah Gülen “anlaşılmazlığının” arkasın­daki bu raporlar, adeta bir “külliyat” gibi Ergenekon da­vasının ekleri arasında karşımıza çıkıveriyor…

* * *

Şurası açık ki, ilerleyen sayfalarda da görüleceği gibi, devletin Fethulah Gülen grubuna bakışı, kimin iktidarda bulunduğuna bağlı olarak değişiyor.

Kitapta yer verilen raporlarda, bazen övülen Fethullah Gülen’in faaliyetleri çoğu zaman da tehlike olarak görül­müş. Hazırlanan raporlara göre, Fethullah Gülen ve grubu hakkında görüşünü hiç değiştirmeyen ve onun “ılımlı bir İslam devleti”ni amaçladığı yönündeki düşünceye sahip olan tek kurum ise Türk Silahlı Kuvvetleri olmuş…

Bu kitabı okurken akıldan çıkarılmaması gereken; Fethullah Gülen’in, “terör örgütü kurmak ve yönetmek” iddiasıyla açılmış davalardan beraat ettiği ve yaşadığı Amerika Birleşik Devletleri’nden Türkiye’ye dönmesin­de hukuki hiçbir engelin bulunmadığıdır. Zaten Ergene­kon dosyası eklerindeki belgelerde de Fethullah Gülen Cemaati hakkında terör örgütü olduğuna dair bir iddia yer almıyor. Değişik tarihlerde hazırlanan raporlarda asıl olarak, cemaatin bürokrasi ve özellikle Emniyet teşkila­tındaki örgütlenmesine dikkat çekiliyor ve bu çerçevede oluşan sorulara hayli çarpıcı, bir o kadar da iddialı yanıt­lar veriliyor.

Fethullah Gülen ve cemaati hakkında, en eskisi 1990’lı yılların başına, sonuncusu Genelkurmayın 2004, Emniyet Müdürlüğü’nün 2006 tarihli raporlarına dayanan belgeler, tüm tartışmalara rağmen, en azından “resmi gözle” Fet­hullah Gülen ve cemaatinin ne olduğunu, cemaatin polis içindeki elemanlarım, destekçilerini, amaçlarını ve bü­yüklüğünü okuma fırsatı veriyor.

Bilindiği gibi dava dosyalarının ekleri, genellikle id­dia olunan suçlarla ilgili kanıt, ifade ve belgeleri barın­dırır. İşte Ergenekon dosyasının şaşırtıcı yönlerinden biri de, devletin üç önemli kurumunun; Milli İstihbarat Teş­kilatı (MİT), Emniyet Genel Müdürlüğü ve Genelkurmay Başkanlığı’nın Fethullah Gülen Cemaati hakkında düzen­lediği raporlara, ekler arasında yer verilmesi… Böylece savcılar, kasıt olmasa da “Ergenekon belgeleriyle Fethul­lah Gülen” okuması yapılmasına da olanak yaratıyorlar. Savcılar, “bu belgelerin dava konusuyla ilişkisi yoktur” deyip bunları bir kenara atmış olabilirlerdi. Ama dosyada bırakmayı tercih ettiler.

Ergenekon davası sanıklarının işyeri ile evlerinde yapı­lan aramalarda birçok belge bulundu. Bu belgeler sayısız gazete, televizyon ve internet sitelerinin haberlerine ve kitaplara kaynaklık etti.

Dolayısıyla, kocaman bir ormanda tek tek ağaçlara bakmak gibi, ayrıntılara inildiğinde Fethullah Gülen’in adının geçtiği resmi raporların, geneli itibarıyla paralellik gösterdiği gözleniyor. Davanın sanıklarından Cumhuri­yet Gazetesi Ankara Temsilcisi Mustafa Balbay’a ait oldu­ğu iddia edilen günlüklerde yer alan MİT eski Müsteşarı…